مجد الدین ابو عبدالله محمّد بن منصور بن جمیل جبایى ـ و «جبى» نیز گفته مى شود ـ معروف به ابن جمیل فزارى . وى نویسنده اى شاعر، و ادیبى ماهر است که در نحو و لغت و ادب و سرودن شعر گامهاى وسیعى برداشته و در کتابهایى که پیرامون ادیبان نگاشته شده صفحات درخشانى را به خود اختصاص داده، و در طبقات نحوى ها نام و یادى ماندنى از خود به یادگار گذاشته است.

مجد الدین بن جمیل چنین سروده است: «کسى که پیامبر(ص) در روز غدیرخم مجد صریح و شرف قدیم را به او اعطا نمود و کسى که خورشید بعد از غروب کردن براى او برگشت و او به صورت اداء نماز گذارد و طعام را ایثار کرد در حالى که سه روز پشت سر هم هیچ طعامى نخورده بود و راضى نمى شد همراه قرص نانى از گندم، چیزى غیر از نمک آرد نشده، خورش آن باشد».