از مسلمات تاریخ است که امام علی(ع) معاویه را به بیعت با خویش فراخواندند. این واقعیت در کتابهای؛ شرح نهج البلاغة، تاريخ طبري، وقعه صفين و دیگر کتب تاریخی آمده است.
روزی زید بن ارقم، معاویه و عمرو عاص را در کنار یک دیگر مشاهده کرد. چون این منظره را دید خودش را بین آن دو قرار داد و گفت: در یکى از غزوات که شما دو نفر با پیامبر(ص) همراه بودید حضرت شما را با هم دید و با ناراحتى به شما نگاه کرد، روز دوم و سوم هم که شما دو نفر را با هم دید نگاه خود را به شما طولانى کرد، پس در روز سوّم فرمود: «هر گاه معاویه و عمرو بن عاص را در کنار هم دیدید، بینشان جدایى افکنید زیرا این دو براى کار خیرى با هم یک جا جمع نمى شوند».
لِکُلّ شَيْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فينا.
لِکُلّ شَيْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فينا.
هر چيزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشکى که براى ما ريخته شود (که چيزى با آن برابرى نمى کند و مزد بى اندازه دارد).
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 548