وى ابوالحسین مهذّب الدین احمد بن منیر بن احمد بن مفلح طرابلسى شامى است. طرابلسى از پيشوايان در ادبيات و از شاعران طراز اوّل است که اشعار زيبايى ازجمله درباره ائمّه(ع)سروده، و به دليل بيان فضايل عترت طاهره در پايتخت امويان مورد حملات و تهمت هاي ناروايي قرار گرفت. وي سال 473 متولّد و سال 548 در حلب وفات نمود.
ابن منير طرابلسى در مدح على(ع) چنين سروده: «والله یغفر للمسیئ إذا تنصّل واعتذر*** إلا لمن جحد الوصی ولاءه ولمن کفر...»؛ (و خداوند شخص گناهکار را مى بخشد اگر دست از گناه بردارد و عذر خواهى کند، مگر کسى که ولايت وصىّ را انکار کند و کسى که کفر ورزد، پس از خدا بترس و...) .
الإمامُ عليٌّ(عليه السلام)
مَن آثَرَ على نفسِهِ بالَغَ في المُروّةِ
هر که ايثار کند، در مردانگى و رادمنشى چيزى فرو نگذاشته است
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 26