پیدایش تشیّع به زمان صدر اسلام بر می گردد و نخستين كسى كه بذر تشيّع را در اسلام پاشيد شخص پیامبر اکرم(ص) بود. احاديثى كه از آن حضرت نقل شده، گواه این مطلب است و راويان اين احاديث تماماً از بزرگان اهل سنّت مى باشند. بزرگانی مانند: سيوطى در «الدرالمنثور»، ابن عدى، ابن حجر عسقلانی، ابن اثير در «نهايه»، زمخشرى در «ربيع الأبرار» این احاديث را نقل كرده اند.
ابن تیمیه گفته: حدیث «علی مع الحق و...»، جعلی است و راویان آنرا نقل نکرده اند. در پاسخ مى گوییم: حدیث یاد شده را محدّثان و بزرگان زیادى [که مورد قبول اهل سنت هستند] نقل نموده اند؛ از جمله: خطیب در تاریخ؛ حافظ ابن مردویه در مناقب؛ سمعانى در فضائل الصحابة؛ ابن قتیبه در الإمامة والسیاسة؛ زمخشرى در ربیع الأبرار و...، با توجّه به اینها وى چگونه ادعا مى کند که اصلا کسى از اصحاب و علما آن را نقل نکرده است؟ همچنین از ملازمت حق با علی چه محال عقلی ای پدید می آید که ابن تیمه آن را ناممکن دانسته است؟
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام :
اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429