طبرى و ابن کثیر در کتب تاریخی خود، و ابن اثیر در «الکامل فی التاریخ»، وابن ابى الحدید در «شرح نهج البلاغه» روایت کرده اند: «وقتى خبر قتل محمّد بن ابى بکر به عایشه رسید شیون و ناله فراوان کرد و از آن پس در قنوت و پس از نماز معاویة بن حدیج و عمرو عاص را نفرین مى کرد».