اولا: روایات داناترین بودن عمر به قرآن، مرسل و بدون سند است. ثانیا: چطور عمر داناترین مردم به قرآن بود درحالیکه فقط یادگیرى سوره بقره 12 سال طول کشید؟ ثالثا: به اعتراف علماى اهل سنت، او نسبت به برخى از کلمات قرآن جاهل بوده و یا احکامى از او صادر شده که کاملا با آیات قرآن در تعارض است از جمله: حکم به ترک نماز جُنُبی که آب براى غسل ندارد. حکم به سنگسار زنى که شش ماهه زایید. ندانستن معناى أبّ در آیه «و فاکهة و أبّا» و... رابعا: خود او بارها، دیگران، حتی زنان عجوزه را از خود داناتر دانسته.

در روایت انس بن مالک و دیگران آمده، عمر معنای واژه قرآنی «أب» را نمی دانست و خود به آن معترف بود .
از ثابت نقل شده است : شخصى از عمر درباره معنى واژه «أبّ» در آیه «وَفَاکِهَةً وَأَبّاً» پرسید؟ عمر در جواب گفت : «ما از تکلّف و تعمّق نهى شده ایم». و ابن حجر در «فتح الباری» مى گوید: گفته شده است : «أبّ» واژه عربى نمى باشد . مؤیّد این مطلب مخفى بودن معناى آن بر مثل ابى بکر و عمر است.