امام سجاد(ع) نزد علماى اهل سنت از جلالت و احترام خاصى برخوردار است. محمّد ابن سعد و ابن عساکر و ابن حجر مى گويند: «على بن الحسين(ع) مردى ثقه، امين، کثير الحديث، عالى، رفيع، پرهيزکار، ثبت، عابد، فقيه، فاضل و مشهور بود»، ابن عيينه از زهرى نقل کرده که: «من در ميان قريش، کسى را افضل از او نديدم؛ همچنين  ابن حجر هيتمى می گوید: « زین العابدین؛ او کسى است که جانشین پدرش در علم و زهد و عبادت بود... او زینت عبادت کنندگان بوده و بزرگوار، و داراى گذشت و بخشش بود...».

ابن داغر حلّى از دلباختگان و  شعراى اهل بيت(ع) است لکن زمانه نام ماندگار او را فراموش کرده است. نام شیخ «مغامس بن داغر حلّى» در بسیارى از معجم هاى متأخّر مانند «الحصون المنیعة» اثر علاّمه شیخ «على آل کاشف الغطا»، و «الطلیعة» اثر «سماوى»، و «البابلیّات» اثر خطیب «یعقوبى»، همراه با محبّت وى به آل الله صلوات الله علیهم آمده است. و گوشه اى از اشعار او را مرحوم شیخ «فخر الدین طریحى» در «المنتخب»  ذکر کرده است.

برخى از علماى اهل سنّت، مانند: ابن اثیر، تنوخی و ... به نزول این آیه «وَمِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغآءَ مَرْضاتِ اللهِ وَاللهُ رَؤُفٌ بِالْعِباد» در شأن امام على(ع) تصریح کرده اند.