امام علی(ع) درباره آثار غم و اندوه در جسم و روح انسان مى فرمايد: «غم و اندوه نيمى از پيرى است»؛ در واقع اندوه، انسان را پير مى كند، هر چند به حسب سن و سال پير نشده باشد، اما شخص از نظر روحى احساس پيرى مى كند. البته منظور امام(ع) اين است كه انسان تا مى تواند اندوه را به خود راه نداده و از آثار سوء آن بپرهيزد. از سویی اسباب بسيارى از غم ها، امور مادى است، امورى كه انسان مى تواند به آنها بی اعتنا باشد. لذا انسان با زيارت اهل قبور آرامش می یابد، زیرا پايان كار دنيا را مى بيند.

اسباب و موانع «رزق و روزی» بر دو گونه مادی و معنوی است؛ اسباب مادىِ «روزی»، تلاش و دقت در انتخاب كسب و کار، و موانع آن تنبلى و اقدام هاى بدون مشورت می باشد، اما اسباب معنوى «روزی»، صدقه و بخشش در راه خداست، قرآن مى فرمايد: «خداوند ربا را نابود و صدقات را افزايش مى دهد». به فرموده امام على(ع) هنگام سخت شدن روزى، لازم است كه از گناهان استغفار كنيم تا خداوند روزى را وسيع گرداند. امام باقر(ع) نیز مى فرمايد: «صله رحم، اموال را فزونى مى دهد» و در مقابل آن، قطع رحم باعث كم شدنِ روزى می شود.