بیشتر علمای شیعه بر جواز و امکان تفسیر قرآن استدلال کرده و حجّیبت تفسیر غیر معصوم را پذیرفته اند؛ این علما کتب تفسیر نوشته و در اجتهاد فقهی خود بر تفسیر قرآن تکیه کرده اند.
تنها بخشی از علمای شیعه(اخباریان) در برهه ای از زمان اعتقاد داشتند که تفسیر قرآن فقط با روایات اهل بیت جایز است و دیگران حق تفسیر ندارند!
این درحالی است که برخی از علمای اهل سنت نیز فقط تفسیر پیامبر، صحابه و تابعین را حجّت می دانستند!

عقاید وهابیّون عبارتند از: 1-  اعتقاد به جسمانیت خداوند. 2-  دشمنى با اهل بیت پیامبر(ص). 3- نسبت دادن شرک و کفر و بدعت به مخالفین خود. 4- مخالفت با تقریب بین مذاهب و ادیان. 5- مخالفت با زیارت قبور. 6- مخالفت با تأویل.7- استدلال به حدیث و تنفّر از استدلال به قرآن .8- تصحیح و تضعیف حدیث مطابق اقتضاى مذهب خود .9- مخالفت با عقل.

1- نیروهای فرصت طلب بعد از وفات پیامبران، برای نیل به اهداف خود از تفسیر و تأویل و تغییر الفاظ کتاب در جهت اهداف خود بهره می جویند. 2- ادیان الهی پیشگوییهایی دارند که به زبان رمز بوده است؛  عدم تحقق پیش گویی ها از نظر برخی آرمانگرایان زمینه ی تأویل و تفسیر متون را در آن ایجاد می کند. 3- تفسیر عامه پسند از آموزه های دینی برای مقبولیت بیشتر یکی از دلایل تحریف است . 4- دخالت سلطنت در سازمان کلیسا دست امپراتور را در ایجاد تغییر در آموزه های مسیحیت باز گذاشت.

خداوند در سوره آل عمران آیات قرآن را به دو دسته محکم و متشابه تقسیم می کند.علما درباره تأویل آیات متشابه با کمک آیات محکم و سنّت اثبات شده و مسلم، وحدت نظر دارند. قرآن با انتقاد از تاویل آیات متشابه به وسیله فتنه گران که در پی سوءاستفاده از آیات قرآن هستند و برای پرهیز از غلطیدن در دام تجسّم و تشبیه و مخالفت با اصول مسلم قرآنی موجود در آیات محکم، تاویل اینگونه آیات را تابع شرایط و ضوابط خاص تفسیری دانسته که توسط راسخون در علم صورت می گیرد.