مشهور بين فقها جواز «سفر» در ماه رمضان است، منتهى آن را مكروه دانسته اند و عموم و اطلاق اين حكم (کراهت)، شامل كسانى كه به قصد فرار از روزه به سفر مى روند، نيز مىشود. ضمن این که مقتضاى قاعده اوّليّه، جواز مسافرت است. طبق آیه 184 سوره بقره مسلمانان بر دو دسته اند: عدّهاى در ماه رمضان حاضر هستند، و برخى نيز مسافر؛ آنها كه مسافرند روزه بر آنها واجب نيست؛ بلكه بايد قضاى آن را در ماههاى ديگر به جاى آورند. مقتضاى اين تقسيم بندى دوگانه جواز مسافرت است.

از خرشه بن حر نقل شده که خلیفه دوم با این استدلال که ماه رجب از ماه هایی است که نزد عرب جاهلی بزرگ پنداشته می شده، عده ای را به خاطر روزه در این ماه توبیخ و تنبیه کرد. امری که با عمل خود حضرت رسول(ص) در روزه داری این ماه و  روایات بسیار زیاد آن حضرت در استحباب روزه و توصیه به روزه در این ماه منافات دارد.