بسیاری از پژوهشگران و نویسندگان تاریخ، که با نگرشی اسلامی به انقلاب مشروطیت نگاه می کنند، «بابیگری» و «بهائی گری» را یکی از عمده ترین عوامل انحراف آن می دانند، از افرادی که در این زمینه تلاش و فعالیت بسیار داشتند، و با نوشته های خود، سعی در تبلیغ مشروطیت و دموکراسی از نوع غربی آن می کردند، باید از افرادی چون «میرزا آقا خان کرمانی» و «شیخ احمد روحی» نام برد. نکته جالب توجه این که، هر دو پیرو فرقه بابیت و داماد «میرزا یحیی صبح ازل» سرکرده فرقه بابی های ازلی و برادر «بهاء الله» بودند.

مؤلّف کتاب، "حاجی میرزا جانی کاشانی" از خاصّین "سیّد باب" بوده است. محتویات کتاب در تاریخ ظهور "باب" و وقایع هشت سال اول از تاریخ بابیّه است. از آنجائیکه این کتاب، در ایّام ریاست و نیابت "میرزا یحیی صبح ازل" نوشته شده و در موارد زیادی نیز به مقام وصایت و مرجعیت او به صراحت اشاره شده است، بهائی ها با این کتاب مخالف بوده و با چاپ و تکثیر آن کاملاً مخالف هستند. این کتاب یکی از کتب استدلالیّه بابیها می باشد که: روایات و احادیث را تأویل کرده و قضایای تاریخی را تحریف نموده است.