در توصيف سدّ «ذوالقرنین» و موقعيت جغرافيايى آن در نقشه سياسى جهان و دولتى كه بر منطقه ساخت سدّ حكم مى‌راند، بايد بگوييم: این سد بين سال‌هاى 539 و 529 پيش از ميلاد در مكانى كوهستانى و مرتفع بنا شده؛ و به عنوان مانعى در ميان دو ديواره بلند که به «تنگه داريال» معروف است بکار می‌رفته؛ و در تمام نقشه‌هاى سياسى عصر حاضر، در جمهورى «گرجستان» واقع است.

بعد از درگذشت حسن صباح، کیا بزرگ امید که مدتى رئیس قلعه لمسر در گیلان بود، به عنوان رئیس دولت نزارى از سوى حسن صباح منصوب شد. وى نیز مدیرى مدبّر بود و توانست راه حسن صباح را ادامه دهد. در زمان وى دژهاى دیگرى به تصرف اسماعیلیان درآمد و فعالیت دعوت در ایران، عراق، شام و حتى گرجستان پیگیرى شد. جنگ ها بین سلجوقیان و نزاریان ادامه داشت و هر از چندگاهى یکى از بزرگان سیاسى، نظامى یا علمى به وسیله نزاریان به قتل مى رسیدند.