امام علی(ع) در توصيف «دنیا» می فرماید: «انسان در اين دنيا هدفى است كه تيرهاى مرگ همواره به سوى او نشانه گيرى مى كند و ثروتى است كه مصائب، در غارت آن شتاب دارند ...». سپس می فرماید: «انسان به استقبال هيچ روز از عمرش نمى رود؛ جز اين كه از روز ديگرى از عمرش جدا مى شود». در واقع هر روز از عمر نعمتى است که با سپری شدنش او را به مرگ نزديك مى سازد.

امام علی(ع) درباره «بی اعتباری دنیا» می فرماید: «خدا فرشته اى دارد كه همه روز بانگ مى زند بزاييد براى مردن و گردآوريد براى فنا و بنا كنيد براى ويران شدن». در واقع امام(ع) روى سه چيز از مهم ترين مواهب زندگى دنيا انگشت گذارده و سرانجامِ آنها را روشن ساخته: فرزندان كه عزيزترين سرمايه انسان اند، اموال كه براى آن زحمت فراوان کشیده و بناهاى مجلل كه گاه قسمت عمده عمر خود را صرف آن مى كند. حضرت سرانجام همه آنها را فنا دانسته است. آری تنها چيزى كه براى انسان باقى مى ماند اعمال خيری است كه نزد خدا ذخيره مى شود.