امام علی(ع) براي درخواست باران از خداوند اين طور دعا می كند: «خدايا! ما پس از شنيدن ناله حيوانات و صداى دلخراش كودكان از خانه ها بيرون آمديم؛ در حالى كه اميد به فضل تو، و ترس از كيفرت داريم». سپس می فرماید: «بارانت را بر ما فرو فرست و با قحطى، ما را هلاك مكن و به اعمال ناشايست، ما را مؤاخذه مفرما». سپس می فرماید: «از تو مى خواهيم كه ما را نوميد برمَگردان، و ما را به گناهانمان مؤاخذه مفرما، و به مقتضاى اعمالمان با ما رفتار مكن».

امام علی(ع) در بیان اوصاف و آثار و برکات باران مطلوب چنین می فرماید: «بارالها! بارانى حيات بخش، سيراب كننده و پر بركت بر ما نازل فرما. بارانى كه گياهانى پر ثمر بروياند». در واقع امام(ع) تقاضاى بارانى را مى كند كه از آثار منفی مانند سيل و ويرانی دور باشد. سپس حضرت با دعاهای خود وسعت نظرش را نشان مى دهد که؛ «بارانى ده كه سرزمين هاى دورتر از آن بهره مند شوند، و قحطى زدگان، به نعمت فراوان رسند».