امام علی(ع) در نهج البلاغه در مورد اتمام حجّت الهى می فرماید: «مردم زمان كافى براى جلب رضاى حق دارند و از طريق كتب آسمانى و ارشادات انبياء و هدايت عقل، راه هاى نجات در برابرشان قرار دارد، توانايى و مهلت براى جبران خطاها و توبه از گناهان دارند، پرده هاى ظلمت كه بر اثر وسوسه هاى شياطين بر قلب انسان افتاده، بوسيله تابش انوار الهى كنار زده مى شود و درهاى توفيق، به رويشان گشوده شده است. بنابراين، هر كس به مقصد نرسد يا در دام شياطين گرفتار شود و يا دچار گناه شود، مقصّر خود اوست، نه كس ديگر».

به بیان ایشان مراتب يقين از این قرار است: 1- «عِلْمُ الْيَقين»؛ مرحله اى است كه انسان از طريق استدلال به آن راه مى يابد. 2- «عَيْنُ الْيَقين»؛ انسان از طريق شهود به آن مى رسد گويى از دور با چشم خود انوار الهى را مشاهده مى كند و صحنه هاى قيامت را مى بيند. 3- «حَقُّ الْيَقِيْن»؛ مرحله نهايى در مراتب یقین آن است كه گويى نزديك مى شود و همه چيز را لمس مى كند، انوار الهى اطراف او را احاطه مى نمايد و نسيم روح بخش بهشتى، روح او را نوازش مى كند و آتش سوزان دوزخ بر تنش اثر مى گذارد.