قرآن مي فرمايد: «همان كسى كه براى شما از درخت سبز، آتش آفريد و شما به وسيله آن آتش مى افروزيد». اين آيه اشاره به مسأله معاد دارد و داراي سه تفسير است. يك تفسير اشاره به دو درخت مخصوص دارد كه به جاي كبريت از آن استفاده مى كردند. تفسير دوم اين خاصيت را براي همه درختان سرايت داده است و تفسير سوم اين كه: درختان در طول عمر خود، مرتباً نور و حرارت خورشيد را مى مكند و ذخيره مى كنند و به هنگام سوزاندن چوب هاى خشك، آن نور و حرارت را بيرون مى دهند؛ يعنى انرژى هاى مرده در اين رستاخيز عظيم، جان مى گيرند.