امام علي(ع) «خوف الهي» را سپری در برابر حوادث خطرناک می داند؛ به طوري كه اگر ترسی در کار نباشد خیلی زود انسان خود را به پرتگاه حوادث می افکند. از سوی دیگر، افراط و تفریط در خوف الهي نيز، سبب گرفتاری در حوادث مرگبار می شود. بر این اساس خوف از خدا در كلام امام(ع)، به معنی خوف از عدالت و مجازات هاى عادلانه اوست. اما اگر کسی تنها به رحمت او اميدوار باشد و اثرى از خوف در وجود آنها نباشد، به انواع گناهان آلوده می شود، از این رو در تعاليم دينى آمده كه انسان باايمان بايد با دو بال خوف و رجا پرواز كند.

ایشان مي فرمايد: «هنگامى كه از چيزى مى ترسى خود را در آن بيفكن، چرا كه سختى پرهيز از آن، از آنچه مى ترسى بيشتر است»، اين مطلب بارها تجربه شده كه انسان هنگامى كه از چيزى مى ترسد پيوسته در اضطراب و ناراحتى است؛ اما هنگامى كه خود را در آن مى افكند، مى بيند بسيار راحت تر از آن چیزی بود كه فكرش را مى كرد. اما اين سخن بدان معنا نيست كه انسان بى مطالعه خود را به خطر بيفكند، بلكه بايد با مطالعه و مشورت وارد عمل شود تا شجاعتِ اقدام به عمل حاصل شود.