آیات 15 تا 17 سوره «سبأ»، به ناسپاسی قوم سبأ و عاقبت آنها اشاره می کند. آنان در پرتو لطف خداوند به انواع نعمت ها دست یافتند، اما کفران نعمت کرده و به سرکشی و طغیان پرداختند، به يكديگر تفاخر مى كردند و به اختلاف طبقاتى دامن مى زدند. آنها ناسپاسی را به حدّ اعلى رساندند، لذا مجازات شان نيز در حدّ اعلا بود. خداوند آن چنان سرزمين و جمعيت آنها را متلاشى کرد، كه سرگذشت شان به عنوان يك ضرب المثل در تاریخ ثبت گردید.

آنها جمعیتى در جنوب جزیره «عربستان» و داراى حکومتى عالى، و تمدنى درخشان بودند  که با ایجاد سدها توانستند قریه هاى آباد ایجاد کنند، ولی مستى نعمت و کمى ظرفیت، باعث شد که راه ناسپاسى  در برابر خداوند پیش گیرند، در نتیجه توسط  سیل نابود شدند.