آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

به تصريح «قرآن»، استهزاء كردنِ آيات خدا دليل بر كفر و بى ايمانى است و كفر سبب سقوط در دوزخ است. در آيه 106 سوره «كهف» مى فرمايد: «اين گونه كيفر آنها دوزخ است به خاطر اينكه كافر شده اند و آيات من و پيامبرانم را به باد استهزاء و مسخره گرفتند!».

گرچه استهزاء كردن آيات خدا دليل بر كفر و بى ايمانى است و كفر سبب سقوط در دوزخ است؛ ولى در آيات «قرآن مجيد» مخصوصاً بر آن تكيه شده است و يكى از عوامل عمده اى كه انسان را به دوزخ مى كشاند معرّفى گرديد، در آيه 106 سوره «كهف» مى فرمايد: «ذلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آيَاتِي وَ رُسُلِي هُزُواً»(1)؛ (اين گونه كيفر آنها دوزخ است به خاطر اينكه كافر شده اند و آيات من و پيامبرانم را به باد استهزاء و مسخره گرفتند!).
استهزاء كردن حقّ، معمولا از جهل و عناد و تعصّب و لجاج و كفرِ آميخته با عداوت و دشمنى سرچشمه مى گيرد كه هر يك از اين امور يكى از درهاى دوزخ است، بنابراين جاى تعجّب نيست كه سرنوشت گروه استهزاء كننده كه غالب انبياء و اولياء الله با آنها درگير بوده اند، دوزخ يا بدترين جاهاى دوزخ باشد!(2)