آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) درباره عظمت قدرت و آفرینش خداوند می فرماید: «[پروردگارا] پاك و منزّهى! چه بزرگ است مقام تو. [باز هم] منزّهى! چه بزرگ است آنچه را كه از آفريده هايت مى بينيم؛ و چه كوچك است هر بزرگى در برابر قدرت و عظمت تو؛ و چه باشكوه است آنچه را از ملكوتت مشاهده مى كنيم و چقدر ناچيز است آنچه را مى بينيم، در برابر آنچه از قلمرو حكومتت كه از ما پنهان است!».

امام علي(عليه السلام) در بخشی از خطبه 109 «نهج البلاغه» مسئله عظمت قدرت و آفرينش خداوند و اهميّت نعمت هاى دنيا و آخرت را با تعبيراتى بسيار زيبا و گويا و رسا بيان کرده، مى فرمايد: ([پروردگارا!] پاك و منزّهى! چه بزرگ است مقام تو. [باز هم] منزّهى! چه بزرگ است آنچه را كه از آفريده هايت مى بينيم؛ و چه كوچك است هر بزرگى در برابر قدرت و عظمت تو؛ و چه باشكوه است آنچه را از ملكوتت مشاهده مى كنيم و چقدر ناچيز است آنچه را مى بينيم، در برابر آنچه از قلمرو حكومتت كه از ما پنهان است!)؛ «سُبْحَانَكَ مَا أَعْظَمَ شَأْنَكَ! سُبْحَانَكَ مَا أَعْظَمَ مَا نَرَى مِنْ خَلْقِكَ! وَ مَا أصْغَرَ كُلَّ عَظِيمَةٍ فِي جَنْبِ قُدْرَتِكَ! وَ مَا أَهْوَلَ مَا نَرَى مِنْ مَلَكُوتِكَ! وَ مَا أَحْقَرَ ذلِكَ فِيمَا غَابَ عَنَّا مِنْ سُلْطَانِكَ!».
هر قدر علم و دانش بشر پيشرفت مى كند و ابزار قوى ترى براى بررسى جهان آفرينش در اختيار او قرار مى گيرد، عظمت اين عالَم به طرز عجيبى در نظرش بيشتر مى شود. به گفته بعضى از دانشمندان، جهان آفرينش - تا آنجا كه ما مى دانيم - همچون كتابخانه عظيمى است كه ميليون ها كتاب داشته باشد و كره زمين ما با تمام تشكيلاتش، همچون يك نقطه در يكى از صفحات كتابى از كتاب هاى اين كتابخانه بزرگ است و به گفته ديگرى: امروز ثابت شده كه بعضى از ستارگان آسمان به قدرى بزرگ هستند كه انسان را غرق در شگفتى مى كنند! ستاره اى است جزء ستارگانِ صورت فلكى «جوزا» - كه به عنوان «ابط الجوزا» شناخته مى شود - سى ميليارد برابر كره زمين است! و اين تنها يكى از ستارگان بزرگ آسمان است، و چه جالب است كه امام(عليه السلام) مى فرمايد آنچه از ما پنهان است، بسيار با عظمت تر است از آنچه مى بينيم. حضرت اين را در زمانى فرمود كه هيچ يك از اكتشافات امروز نبود و «هيأت بطلميوسى» - كه جهان هستى را با نهايت حقارت مى نگريست - بر تمام محافل علمى حكمفرما بود.
امام(عليه السلام) در اين سخن، دقيقاً در سايه «قرآن مجيد» حركت مى كند آنجا كه مى فرمايد: «لَخَلْقُ السَّمَواتِ وَ الْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ»(1)؛ (آفرينش آسمان ها و زمين از آفرينش انسان ها بزرگ تر است؛ ولى بيشتر مردم نمى دانند).(2)