آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«قدّوس» صيغه مبالغه از ماده «قُدس» در اصل به معنى پاكى و طهارت است. به گفته «مقاييس اللّغه»، اطلاق اين وصف بر خداوند به خاطر آن است كه ذات او از اضداد، امثال و همسر و فرزند پاك و مبّرا است. همچنین از «مفردات راغب» و «لسان العرب» استفاده مى شود كه اين واژه معمولا در مورد تنزيه الهى و يا تطهير بندگانش به كار مى رود.

«قدّوس» صيغه مبالغه از ماده «قُدس» در اصل به معنى پاكى و طهارت است، و به گفته «مقاييس اللّغه» اطلاق اين وصف بر خداوند به خاطر آن است كه ذات او از اضداد، امثال، همسر و فرزند پاك و مبّرا است. از گفته «راغب» در «مفردات» و «ابن منظور» در «لسان العرب» استفاده مى شود كه اين واژه معمولا در مورد تنزيه الهى و يا تطهير بندگانش به كار مى رود، حتّى مؤلّف كتاب «مقاييس اللّغه» مى گويد: «گمان من بر اين است كه اين كلمه از واژه هاى مخصوص اسلامى است».
از سویی سرزمين «قادسيه» از آنجا به اين نام ناميده شده كه حضرت ابراهيم خليل(عليه السلام) براى قدس و پاكى آن دعا كردند. اما اين نكته نيز قابل توجّه است كه به عقيده «راغب»، اين واژه تنها در تطهير معنوى به كار مى رود نه تطهير ظاهرى و ازاله آلودگى ها، و تقديس بندگان نسبت به خداوند اين است كه او را از هرگونه عيب و نقص پاك بشمرند.(1)