آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دانشمندان از تفسير حقيقت «حيات» عاجزند! و اعتراف مى كنند كه حيات، پديده اى بسيار پيچيده و اسرارآميز است و هنوز علم بشرى به عمق آن راه نيافته است! به همين دليل ساختن يك موجود زنده براى انسان كار بسيار مشكلى است که ساليان دراز دانشمندان روى آن مطالعه كرده اند و هنوز توانايى انجام آن را نيافته اند، و به فرض كه روزى بتوانند با استفاده از وسائل و اسباب مختلف طبيعى پيدايش يك سلّول زنده را از مواد بى جان طبيعت تحقق بخشند، باز عجز و ناتوانى انسان از درك تنوّع حيات و پيدايش چهره هاى مختلف آن به حال خود باقى است.

تقسيم موجودات به دو قسم زنده و مرده تقسيمى است كه هركس در هر حدّى از فهم و شعور باشد آن را مى داند؛ چرا كه با چشم خود تفاوت ميان موجودات زنده و مرده را مشاهده مى كند، ولى در اين كه حقيقت «حيات» چيست؟ با هوش ترين دانشمندان از تفسير آن عاجزند! آنها اعتراف مى كنند كه حيات پديده اى است بسيار پيچيده و اسرارآميز كه هنوز علم و دانش بشرى به عمق آن راه نيافته! به همين دليل ساختن يك موجود زنده ـ حتّى يك سلّول ساده كه ابتدايى ترين صورت حيات را دارد ـ براى انسان كار بسيار مشكل و مشقّت بارى است. ساليان دراز دانشمندان روى آن مطالعه كرده اند و هنوز توانايى انجام آن را نيافته اند، و به فرض كه روزى بتوانند با استفاده از وسائل و اسباب مختلف طبيعى پيدايش يك سلّول زنده را از مواد بى جان طبيعت تحقق بخشند، باز عجز و ناتوانى انسان از درك تنوّع حيات و پيدايش چهره هاى مختلف آن به حال خود باقى است.
در يك كلام مى توان گفت: پديد آورنده حيات در چهره هاى مختلف، صاحب علم و قدرت بى پايانى است و پيدايش انواع موجودات زنده روشن ترين سند عظمت علم و قدرت خداوند است. البتّه چنانكه گفته شد حيات اقسامى دارد: از حيات گياهى گرفته تا حيات انسانى و بالاتر از آن، و آثار آنها نیز متفاوت است. دانشمندان وقتى به مسأله حيات انسانى مى رسند، مى گويند: آن حالتى است كه همراه با علم، شعور، قدرت و فعاليت است. البته علم و قدرت در ما از لوازم حيات است و حقيقت حيات نيست، و لذا در بعضى از حالات انسان زنده است، بى آن كه علم و قدرتى داشته باشد. ولى مسلّماً حياتى كه در انسان وجود دارد، از عوارض جسم است و درباره خداوند متصوّر نيست. در واقع آنچه از حيات در مورد خداوند قابل قبول است همان علم بى پايان و قدرت او بر همه چيز است كه بالاترين مفهوم حيات را براى او به اثبات مي رساند.(1)