دانشمندان از تفسير حقيقت «حيات» عاجزند! و اعتراف مى كنند كه حيات، پديده اى بسيار پيچيده و اسرارآميز است و هنوز علم بشرى به عمق آن راه نيافته است! به همين دليل ساختن يك موجود زنده براى انسان كار بسيار مشكلى است که ساليان دراز دانشمندان روى آن مطالعه كرده اند و هنوز توانايى انجام آن را نيافته اند، و به فرض كه روزى بتوانند با استفاده از وسائل و اسباب مختلف طبيعى پيدايش يك سلّول زنده را از مواد بى جان طبيعت تحقق بخشند، باز عجز و ناتوانى انسان از درك تنوّع حيات و پيدايش چهره هاى مختلف آن به حال خود باقى است.

توجه به «علم» خداوند چنان انسان را با خدا آشنا مى كند كه او را همه جا حاضر مى بيند؛ و اعتقاد به مراقبت دائمى نسبت به اعمال خود، اثرات تشويق كننده و بازدارنده دارد و به ما مى گويد: چگونه در مقابل چشم خداوند از مواهبش در مسير عصيان او بهره گيرى مى كنى؟! ضمن اینکه اين مراقبت دائمى نور اميد را بر دل مى تاباند كه در برابر حوادث تنها نيستیم؛ و توجّه به وسعت علم خدا اشاره اى است به وسعت عظيم جهان و گستردگى اسرار عالم آفرينش و اين، خود عامل مهمّى براى حركت هاى علمى بيشتر است.