آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در این باره خود ایشان در نامه اى به شيخ مفيد(ره) فرمودند: «پس هر يك از شما بايد كارى كند كه وى را به محبت و دوستى ما نزديك سازد و از آنچه خوشايند ما نيست و باعث خشم و كراهت ما مى شود دورى كند». روشن است كه محبت اهل بيت(ع) جنبه شخصى ندارد، بلكه به ملاك خدايى است؛ یعنی اگر مشاهده كنند كه شيعيان و منتسبان به آنان كارهايى را كه مورد رضايت الهى است انجام مى دهند و از كارهايى كه مورد سخط و غضب خداوند است اجتناب مى كنند خوشحال شده و به آنان مى بالند.

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در بخشى از نامه اى كه به شيخ مفيد(رحمة الله عليه) ارسال داشته نوشته اند: «فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ بِمَا يَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنَا وَ يَتَجَنَّبُ مَا يُدْنِيهِ مِنْ كَرَاهَتِنَا وَ سَخَطِنَا»(1)؛ (پس هر يك از شما بايد كارى كند كه وى را به محبت و دوستى ما نزديك سازد و از آنچه خوشايند ما نيست و باعث خشم و كراهت ما مى شود دورى كند).
    روشن است كه محبت اهل بيت(عليهم السلام) جنبه شخصى و فردى ندارد، بلكه به ملاك خدايى است؛ زيرا هرگاه اهل بيت(عليهم السلام) مشاهده كنند كه شيعيان و منتسبان به آنان كارهايى را كه مورد رضايت الهى است انجام مى دهند و از كارهايى كه مورد سخط و غضب خداوند است اجتناب مى كنند خوشحال شده و به آنان مى بالند.
    در نتيجه بر ماست كه اگر به دنبال جلب محبت آقا امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) و دورى از سخط و غضب آن حضرت هستيم كارى نكنيم كه از ايشان دور شده و از عناياتش محروم گرديم و از طرف ديگر سعى ما بر اين باشد كه اعمال و رفتارى را انجام دهيم كه هر چه بيشتر ما را به ايشان نزديك گرداند.(2)