آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علی(ع) با اظهار شگفتی از منکران «معاد» می فرماید: «تعجب مى كنم از كسى كه جهان ديگر را انكار مى كند در حالى كه اين جهان را مى بيند». در اين دنيا صحنه هاى معاد و زندگى پس از مرگ وجود دارد و انسان بارها زنده شدن درختان را در فصل بهار دیده که شبیه معاد و حيات پس از مرگ است اما باز هم آگاه نمی شود. گذشته از همه اينها، خداوند را حكيم مى دانيم، اما در این دنیا نه نيكوكاران غالباً به پاداش خود مى رسند و نه بدكاران. حال چگونه ممكن است خداوند حكيم و عادل در جهان ديگرى نتيجه اعمالشان را به آنها ندهد؟

امام علي(عليه السلام) در بخشی از حکمت 126 «نهج البلاغه» مى فرمايد: (تعجب مى كنم از كسى كه جهان ديگر را انكار مى كند در حالى كه اين جهان را مى بيند)؛ «وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ فَالنَّشْأَةَ الاُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الاُولَى». قرآن مجيد نيز مى فرمايد: «وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الاُولَى فَلَو لَا تَذَكَّرُونَ»(1)؛ (شما عالَم نخستين را دانستيد، پس چرا متذكّر نمى شويد؟![كه جهانى بعد از آن است]).
در اين دنيا صحنه هاى معاد و زندگى پس از مرگ پيوسته ديده مى شود؛ درختان در فصل زمستان مى ميرند يا حالتى شبيه به مرگ دارند، هنگامى كه باد بهارى مى وزد و قطرات حيات بخش باران فرو مى افتد تولد تازه اى پيدا مى كنند و آثار حيات در همه جا نمايان مى شود. بعد از شش ماه فصل پاييز كه شبيه خزان عمر است، فرا مى رسد و بار ديگر دوران مرگ و سپس حيات تكرار مى شود. اين صحنه را بارها و بارها در عمر خود ديده ايم و بازگشت به زندگى پس از مرگ را آزموده ايم. چرا بيدار نمى شويم؟
در عالم جنين پيوسته تطورات زندگى يكى پس از ديگرى نمايان مى گردد كه شبيه حيات پس از مرگ است. وانگهى خدايى كه در آغاز، جهان را آفريد باز گرداندن حيات پس از مرگ براى او چه مشكلى دارد؟ گذشته از همه اينها، خداوند را حكيم مى دانيم و از سويى نه نيكوكاران در اين دنيا غالباً به جزاى خود مى رسند و نه بدكاران. چگونه ممكن است خداوند حكيم و عادل در جهان ديگرى نتيجه اعمالشان را به آنها ندهد؟(2)،(3)