آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دعا و نیایش، از سرمایه های بسیار ارزنده و از حقایق مسلّم اسلام است که استفاده صحیح از آن، سبب پرورش روح و جسم انسان ها می شود. از این رو «الکسیس کارل» می گوید: «هیچ ملّتی در تاریخ به سقوط و زوال قطعی نیفتاد، مگر آن که قبلاً دعا را ترک و خود را برای مرگ آماده نمود... دعا عمیق ترین آثار را به روح و فطرت انسان می گذارد و او را آن چنان رشد می دهد که جامعه، محیط و وراثت بر او تنگی می کند...». در واقع دعا و نیایش در روح انسان اثر گذاشته و او را در راه رسیدن به آن هدف به تکاپو و جنبش وامی دارد.

«دعا» و «نیایش»، از سرمایه های بسیار ارزنده و از حقایق مسلّم اسلام و قرآن است که استفاده صحیح از آن، روح و جسم انسان ها را پرورش می دهد. «الکسیس کارل»[انسان شناس معروف] می گوید: «هیچ ملّتی در تاریخ به سقوط و زوال قطعی نیفتاد، مگر آن که قبلاً دعا را ترک و خود را برای مرگ آماده نمود... دعا عمیق ترین آثار را به روح و فطرت انسان می گذارد و او را آن چنان رشد می دهد که جامعه، محیط و وراثت بر او تنگی می کند... چنین به نظر می رسد که نیایش و دعا اگر با تمامی شرایطش انجام گیرد هر چه را نیایشگر بخواهد به دست می آورد، و هر دری را بکوبد به رویش گشوده می گردد».(1)

«نیایش»، درخواست کمال، مقام، موقعیت و خلاصه چیزی است که باید با لیاقت و کاردانی به دست نیایشگر آید، و تکرار «دعا» و خواستن، مانند شعاری است که در روح انسان اثر می گذارد و در او نیروی امید و عشق و علاقه به وجود می آورد، و او را در راه رسیدن به آن هدف به تکاپو و جنبش وامی دارد. انسانی که ادراک کرده آنچه هست برایش قانع کننده و کافی نیست، «دعا» می کند تا به آنچه باید باشد برسد؛ این چنین شخصی همیشه تشنه و مشتاق آینده ای ایده آل و بهتر از آنچه هم اکنون هست می باشد.(2)