آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

گرچه «وحدت گوهری» ادیان به طور اجمال مورد تأیید نصوص اسلامی است، ولی نکته این است که این وحدت، حقانیت تمامی ادیان را نتیجه نمی دهد؛ زیرا گوهر یگانه دین [چه اسلام باشد و یا هر دین دیگر] تصدیق و قبول آورنده آن دین را در بردارد، چه بدون تصدیق آورنده پیام، موضوع دین محقق نمی شود. از طرفی لازمه تصدیق پیامبر(ص) به عنوان آخرین آورنده وحی الهی و دین آسمانی آن است که انسان ها در عصر کنونی مکلّف به پذیرش دیانت اسلامی باشند.

گرچه «وحدت گوهری» ادیان به طور اجمال مورد تأیید نصوص اسلامی است، ولی نکته این است که این وحدت، حقانیت تمامی ادیان را نتیجه نمی دهد؛ زیرا گوهر یگانه دین [چه اسلام باشد و یا هر دین دیگر] تصدیق و قبول آورنده آن دین را در بردارد، چه بدون تصدیق آورنده پیام، موضوع دین محقق نمی شود.

تصدیق آورندگان ادیان از آن رو که در افق تاریخ واقع شده اند، ترتیب بعثت و پیام آوری آنان از جهت زمان را نیز در پی دارد و اولویت و آخریت در آن نقش دارد. و می دانیم که لازمه تصدیق پیامبر(صلی الله علیه وآله) به عنوان آخرین آورنده وحی الهی و دین آسمانی آن است که انسان ها در عصر کنونی مکلّف به پذیرش دیانت اسلامی باشند. از همین رهگذر است که قرآن کریم تصدیق تمامی پیامبران الهی را با در نظر داشتن ترتیب زمانی آن ها شرط بهره وری از گوهر دین[اسلام و ایمان] می شمارد و می فرماید: «قُولُوا آمَنّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَینا وَما أُنْزِلَ إِلی إِبْراهِیمَ وَإِسْماعِیلَ وَإِسْحاقَ وَیعْقُوبَ وَالْأَسْباطِ وَما أُوتِی مُوسی وَعِیسی وَما أُوتِی النَّبِیونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَینَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»(1)؛ (بگویید: ما به خدای جهان ایمان آورده ایم و به آنچه که بر ما نازل شده ایمان داریم و به هر پیامی که به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندگان یعقوب نازل شده ایمان داریم و به تورات موسی و انجیل عیسی و به هر آنچه از سوی خدا بر پیامبران داده شده ایمان داریم. ما هیچ یک از پیامبران را بر دیگری ترجیح نمی دهیم و در برابر خدا سر تسلیم فرود آورده ایم).(2)