آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تحريم جنگ در «ماه های حرام»، يكى از طرق پايان دادن به جنگ هاى طولاني مدت و راهي براى دعوت به صلح و آرامش بود؛ زيرا هنگامى كه جنگجويان چهار ماه از سال اسلحه را بر زمين بگذارند و صداى شمشيرها يا صفیر گلوله ها خاموش شود، مجالى براى تفكر و انديشه به وجود مي آيد و احتمال پايان يافتن جنگ بسيار زياد است؛ البته اگر دشمن بخواهد حريم ماه هاى حرام را بشكند اجازه مقابله به مثل به مسلمانان داده شده است.

در سوره «توبه» آيه 36 مى خوانيم: «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اِثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ»؛ (تعداد ماهها نزد خداوند در كتاب [آفرينش] الهى از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده دوازده ماه است كه از آن، چهار ماه، ماه حرام است [و جنگ در آن ممنوع مى باشد]). در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه چرا در چهار ماه (ماه هاى ذى القعده، ذى الحجّة، محرم و رجب) جنگ حرام است؟ تحريم جنگ در اين چهار ماه يكى از طرق پايان دادن به جنگ هاى طويل المدة و وسيله اى براى دعوت به صلح و آرامش بود؛ زيرا هنگامى كه جنگجويان چهار ماه از سال اسلحه را به زمين بگذارند و صداى چكاچك شمشيرها يا صفير گلوله ها خاموش شود و مجالى براى تفكر و انديشه به وجود آيد، احتمال پايان يافتن جنگ بسيار زياد است. هميشه ادامه يك كار با شروع مجدد آن پس از خاموشى تفاوت دارد و دومى به مراتب مشكلتر است، فراموش نمى كنيم كه در دوران جنگ هاى بيست ساله ويتنام چه اندازه زحمت مى كشيدند تا يك آتش بس بيست و چهار ساعته در آغاز سال نو مسيحى يا مانند آن به وجود آورند؛ ولى اسلام براى پيروان خود در هر سال يك آتش بس چهار ماهه اعلام مى دارد و اين، خود نشانه روح صلح طلبى اسلام است. البته اگر دشمن بخواهد از اين قانون اسلامى سوء استفاده كند و حريم ماه هاى حرام را بشكند اجازه مقابله به مثل به مسلمانان داده شده است.(1)،(2)