آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در روایت ائمه معصومین(ع)، حيا و شرم بر دو قسم است: «شرم معقول» و «شرم احمقانه». حياى عقل و شرم معقول آن است كه انسان در مواجهه با گناه و معصيت از خداوند خويش شرم كند و به سراغ گناه نرود و شرم احمقانه، خجالت از پرسش در برابر مجهولات است.

در روایت ائمه معصومین(علیهم السلام)، حيا و شرم بر دو قسم است: «شرم معقول» و «شرم احمقانه»،(1) حياى عقل و شرم معقول آن است كه انسان در مواجهه با گناه و معصيت از خداوند خويش شرم كند و به سراغ گناه نرود. آری بيزارى از گناه و زشتيها، شرم معقول و خجالت ممدوح و پسنديده است. و امّا شرم احمقانه، خجالت از پرسش در برابر مجهولات است. انسان بايد در سؤال كردن شجاع و دلير باشد، و شرم و خجالت را كنار بگذارد؛ و نه تنها خود در مورد موضوعات مورد سؤال پرسشگر باشد، كه ديگران را هم تشويق به اين كار كند.(2)