آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مستند فقهاى شيعه برای حکم به حرمت ابدی به خاطر ازدواج در عده، علاوه بر اجماع و احتياط در مسائل مربوط به نكاح، روايات فراوانى است كه همگى در باب هفدهم از ابواب المصاهره وسائل الشيعه آمده است. نتيجه جمع ميان تمام روايات فوق همان است كه فقهاى شيعه به آن فتوا داده اند؛ يعنى حرمت ابدى در دو صورت: 1. صورت علم، 2. در صورت جهل و آميزش در زمان عدّه.

مستند فقهاى شيعه در مسأله حرمت ازدواج با زن در حال عدّه، علاوه بر اجماع و احتياط در مسائل مربوط به نكاح، روايات فراوانى است كه همگى در باب هفدهم از ابواب المصاهره وسائل الشيعه آمده است.
در باب مذكور بيست و دو روايت ذكر شده، كه به جز دو سه روايت، تمام آن دلالت بر بحث ما دارد. عمده آن روايات را مى توان به پنج گروه تقسيم كرد:
1. رواياتى كه مدار حرمت ابدى را، علم به حكم و موضوع مى داند؛ مانند روايت اوّل و چهارم و پنجم و هفدهم.
2. رواياتى كه معيار آن را آميزش در عدّه مى شمارد؛ مثل روايت دوّم و ششم و هفتم و نهم و بيستم.
3. رواياتى كه علم و آميزش، هر دو را ملاك مى داند؛ مانند روايت سوّم.
4. رواياتى كه فقط بطلان نكاح در عدّه را مطرح كرده، و در مورد حرمت ابدى سكوت دارد. مثل روايت هشتم و يازدهم و دوازدهم و سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم و هيجدهم.
5. رواياتى كه نكاح در عدّه را مطلقاً باعث حرمت ابدى مى داند؛ مانند حديث شانزدهم و نوزدهم.
براى رعايت اختصار، از ذكر تك تك روايات صرف نظر شد، ولى نتيجه جمع ميان تمام روايات فوق همان است كه فقهاى شيعه به آن فتوا داده اند؛ يعنى حرمت ابدى در دو صورت: 1. صورت علم، 2. در صورت جهل و آميزش در زمان عدّه.(1)