پاسخ اجمالی:
هرگاه زنى از قرصهاى جلوگيرى استفاده كرد، و در ايّام عادت ماهيانه خون قطع شد، عبادتهايى كه در اين زمان انجام مى دهد صحيح و مجزى است، و هيچ مانعى از صحّت نيست. دليل عمده اين مسأله آن است كه احكام حائض بر محور دو عنوان حيض و پاكى از حيض، دور مى زند؛ هر زمان كه عنوان حائض بر زن صادق باشد احكام نيز مترتّب مى شود، و اگر اين عنوان صدق نكند، به هر سبب كه باشد، تمام اين امور جايز مى شود.
پاسخ تفصیلی:
هرگاه زنى از قرصهاى جلوگيرى استفاده كرد و در ايّام عادت ماهيانه خون قطع شد، آيا عبادتهايى كه در اين زمان انجام مىدهد صحيح و مجزى است؟ پاسخ: عبادتهايش صحيح و مجزى است، و هيچ مانعى از صحّت نيست.
دليل عمده اين مسأله آن است كه احكام حائض «تدور مدار الطهر و الحيض»؛ (بر محور دو عنوان حيض و پاكى از حيض دور مىزند) هر زمان كه عنوان حائض بر زن صادق باشد عبادت بر او حرام مىشود، آميزش مجاز نخواهد بود، دخول در حرم ائمّه(عليهم السلام) و مساجد حرام مىگردد، و ساير احكام نيز مترتّب مىشود، و اگر اين عنوان صدق نكند، به هر سبب كه باشد، تمام اين امور جايز مىشود.
در بحث مذكور عرفاً به چنين زنى حائض نمى گويند؛ بلكه او را طاهر مى دانند، عيناً مثل شخصى كه به وسيله اى از خروج منى جلوگيرى مى كند، كه غسل جنابت بر او واجب نمى شود. نتيجه اين كه اطلاقات آيات و روايات شامل چنين زنى نمى شود، و احكام طاهر را دارد. حال آیا آيه شريفه «فَاعْتَزِلُوا النّساءَ فِي الْمَحيضِ»(1) شامل چنين زنى مىشود؟ و از سوى ديگر آيا آيه شريفه «وَ لاتَقْرَبُوهُنَّ حَتّى يَطْهُرْنَ»(2) شامل چنين زنانى مىگردد؟ به يقين شامل نمىشود؛ چون مدار بر «حيض» و «طُهر» است.
اطلاق روايات نيز همين مطلب را ثابت مىكند. در اين روايات مدار بر رويت دم و نديدن آن است. مثلاً در روايتى از امام صادق(علیه السلام) مىخوانيم: «... وَ إذا رَأتِ الطُّهْرَ صَلَّتْ»(3). و يا در روايت ديگرى مىخوانيم: «اَىُّ ساعَةٍ رأتِ الْمَرْئَةُ الدَّمَ تَفْطُرُ».(4) بنابراين، حكم تابع ديدن و نديدن خون است. هرگاه زن به هر علّتى خون نبيند، تمام عباداتى كه بر او واجب است را بايد انجام دهد و صحيح است.
سوال: زن زمانى طاهر و پاك از حيض شمرده مى شود كه واقعاً خون قطع گردد. يعنى به صورت طبيعى و خود به خود قطع شود، امّا اگر به سبب عارضى، نه به صورت طبيعى، قطع گردد، در حالى كه در ايّام عادت ماهيانه اش مى باشد، آيا چنين زنى طاهر محسوب مى شود؟
پاسخ: بسيار اتّفاق مىافتد كه بر اثر يك علّت و حادثه عارضى، خونِ زن قطع مى شود؛ مثل ترس، يا ضربه شديد، يا شوك شديد، و مانند آن. آيا در تمام اين موارد، على رغم اين كه زن خون نمى بيند حق دارد عبادات را ترك كند، به اين دليل كه سبب عارضى باعث قطع خون شده است؟ احدى از فقها قائل به چنين مطلبى نيست، همان گونه كه مقتضى اطلاق روايات فوق و آيات قرآن اين است كه حكم داير مدار رويت خون و عدم آن است، و زن هر گاه به هر علّتى حائض نشود، بايد عباداتش را انجام دهد و صحيح خواهد بود؛ خواه به علّت طبيعى باشد، يا عارضى.(5)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.