آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بى شك، مذمّت و نكوهش شديدى كه در روايات از «بدعت گذار» شده است به خاطر خطراتى است كه بدعت براى اصالت دين دارد و اگر بابِ بدعت در دينِ خدا گشوده شود و مردم با افكار نارساى خود و سليقه هاى مختلف دين خدا را تغيير دهند، بعد از مدّتى چيزى از دين خدا باقى نمى ماند و راه تغييرات براى هواپرستان و سودجويان گشوده مى شود و آيين حق همچون بازيچه اى در دست اين و آن، پيوسته دستكارى خواهد شد.

بى شك، مذمّت و نكوهش شديدى كه در روايات از «بدعت گذار» شده است و تا آنجا پيش رفته است كه در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «أَهْلُ الْبِدَعِ، شَرُّ الْخَلْقِ وَ الْخَلِيقَةِ»(1)؛ (بدعت گذاران، بدترين مخلوق خدا هستند) و در حديث ديگرى از همان بزرگوار آمده است: «مَنْ تَبسَّمَ فِي وَجْهِ مُبْتَدِعٍ، فَقَدْ أَعَانَ عَلَى هَدْمِ دِينِهِ»(2)؛ (كسى كه در چهره بدعت گذارى تبسّم كند، كمك به نابودى دين خود كرده است)، به خاطر خطراتى است كه بدعت براى اصالت دين دارد و اگر بابِ بدعت در دينِ خدا گشوده شود و مردم با افكار نارساى خود و سليقه هاى مختلف، دين خدا را تغيير دهند، بعد از مدّتى چيزى از دين خدا باقى نمى ماند و راه تغييرات براى هواپرستان و سودجويان گشوده مى شود و آيين حق هم چون بازيچه اى در دست اين و آن، پيوسته دستكارى خواهد شد. به همين دليل، در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم كه در جواب اين سؤال كه كمترين چيزى كه انسان با آن كافر مى شود، چيست؟ فرمود: «أَنْ يَبْتَدِعَ شَيْئاً، فَيَتَوَلَّى عَلَيْهِ وَ يَبْرَءَ مِمَّنْ خَالَفَهُ»(3)؛ (اين است كه بدعتى در دين خدا بگذارد و موافقانِ آن را دوست بدارد و از مخالفانش برائت جويد).
آری اگر در تاريخچه اديانِ باطل و شاخه هاى گوناگونى كه در اديان آسمانى پيدا شد دقّت كنيم، خواهيم ديد كه غالب آنها از بدعت ها سرچشمه گرفته است.(4)