آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«بدعت» آن است كه انسان چيزى را كه در دين نيست به عنوان دين معرّفى كند و يا چيزى كه از دين است خارج از دين بشمارد؛ ولى نوآورى ها در مسايل سياسى و اجتماعى و اقتصادى و زندگى روزمرّه، هرگز بدعت نيست. به تعبيرى ديگر: بدعت گاه در دين است، گاه در غير دين؛ آنچه حرام و ممنوع است و خطرناك، بدعت در دين است و آنچه ارزشمند و پسنديده است، نوآورى ها در مسايل مختلف زندگى است، بى آن كه لطمه اى به احكام دين بزند.

«بدعت» آن است كه انسان چيزى را كه در دين نيست به عنوان دين معرّفى كند و يا چيزى كه از دين است خارج از دين بشمارد؛ ولى نوآورى ها در مسايل سياسى و اجتماعى و اقتصادى و زندگى روزمرّه، هرگز بدعت نيست. يا به تعبيرى ديگر: بدعت گاه در دين است، گاه در غير دين؛ آنچه حرام و ممنوع است و خطرناك، بدعت در دين است و آنچه ارزشمند و پسنديده است، نوآورى ها در مسايل مختلف زندگى است، بى آن كه لطمه اى به احكام دين بزند. مثلاً پيامبر اكرم(صلى الله عليه و آله) يقينا حجّ تمتّع به جا آورد؛ يعنى بعد از اداى عمره، از احرام درآمد و سپس براى حجّ، با مقدارى فاصله، احرام بست و نيز عقد ازدواج موقّت را مجاز شمرد؛ حال اگر كسى بگويد: من حجّ تمتّع را نمى پسندم و بايد حجّ و عمره با هم متّصل باشد يا عقد ازدواج موقّت پيامدهايى دارد و مطابق ميل من نيست، چنين شخصى در دين خدا بدعت گذارده است.(1)