آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مطابق با آیات قرآن ابليس پس از رانده شدن، از خدا تقاضا كرد: «مرا تا روز رستاخيز مهلت ده و زنده نگهدار!». البته نه به اين منظور كه به درگاه الهي توبه كند بلكه به اين خاطر كه بر سر راه آدم و فرزندانش كمين كند و آنها را گمراه سازد و از اين طريق عطش جهنمى خشم و حسد خويش را فرو بنشاند! از اين آيات به خوبى روشن مى شود كه مسأله رستاخيز از همان آغاز مطرح بوده و حتى شيطان به آن يقين داشته است كه چنين روزى در پيش است.

آیه 14 سوره اعراف ناظر به داستان «ابليس» بعد از رانده شدن از درگاه خداست. او كه از باده غرور و خودخواهى سرمست بود به جاى اينكه به سوى خدا باز گردد و از در توبه درآيد در مقام افزايش لجاج برآمد و از خدا چنين تقاضا كرد: (مرا تا روز رستاخيز مهلت ده و زنده نگهدار!)؛ «قالَ اَنْظِرْنى اِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ». نه به اين منظور كه بر لوح معاصى از طريق توبه به درگاه خدا قلم عفوى بكشد يا در كنار سيئات، حسناتى بنويسد؛ بلكه به اين منظور كه بر سر راه آدم و فرزندانش كمين كند و آنها را گمراه سازد و از اين طريق عطش جهنمى خشم و حسد خويش را فرو بنشاند! از اين آيه به خوبى روشن مى شود كه مسأله رستاخيز از همان آغاز مطرح بوده و حتى شيطان به آن يقين داشته است كه چنين روزى در پيش است. ولى اين تقاضاى شيطان به اين صورت اجابت نشد و چنانكه آيه 38 سوره حجر مى گويد: به او گفته شد: «اِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرينَ اِلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ»؛ (تا روز معين و معلومى به تو مهلت داده خواهد شد) كه بعضى آن را به پايان جهان و برچيده شدن دوران تكليف تفسير كرده اند و بعضى به روز قيام مهدى موعود(عليه السلام).
البته احتمال بعيدى نيز در بعضى از كلمات مفسّرين آمده است كه «يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ» اشاره به روز قيامت است، اما اين احتمال بسيار بعيد به نظر مى رسد؛ چراكه نه با ظاهر آيات موافق است و نه با رواياتى كه در تفسير آيه نقل شده است.(1)،(2)