آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن مجيد هميشه از قيامت با يك نام ياد نمى كند و اين به خاطر آن است كه در قيامت حوادث بسيار مختلفى رخ مى دهد و هر يك از اين حوادث، چهره اى از آن روز را نشان مى دهد. قرآن براى نشان دادن اين ويژگى ها از نام هاى گوناگون استفاده مى كند تا در مجموع ترسيم دقيقى از آن روز عظيم و حوادث فوق العاده آن ارائه كرده باشد. مرحوم «فيض كاشانى» مى گويد: «در هريك از نام هاى قيامت سرّى نهفته است و در هر توصيفى معناى مهمى بيان گشته، بايد كوشيد اين معنا را درك كرد و به اين اسرار راه يافت».

قرآن مجيد هميشه از قيامت با يك نام ياد نمى كند. اين به خاطر آن است كه در قيامت حوادث بسيار مختلف و گوناگونى رخ مى دهد و هر يك از اين حوادث، چهره اى از آن روز را نشان مى دهد. قرآن براى نشان دادن اين ويژگى ها كه مسلماً آثار تربيتى فوق العاده اى دارد از نام هاى گوناگون استفاده مى كند تا ترسيم دقيقى در مجموع آيات از آن روز عظيم و حوادث فوق العاده و تكان دهنده آن كرده باشد. البته «نام» در اينجا به معناى اسم خاص يا به تعبير ادبيات عربى «علم شخص» نيست؛ بلكه معناى وسيع ترى دارد كه نام هاى توصيفى را نيز شامل مى شود، يعنى عناوينى كه متكى بر اوصاف آن روز و ويژگى هاى آن زندگى است.
دقت در اين نام ها آثار تربيتى عميقى دارد و در بيدارى و آگاهى و تهذيب نفوس و اصلاح قلوب و دعوت به سوى تقوى و بازداشتن از زشتى بسيار مؤثّر است. مرحوم «فيض كاشانى» در «محجة البيضاء» مى گويد: «در هريك از نام هاى قيامت سرّى نهفته است و در هر توصيفى معناى مهمى بيان گشته، بايد كوشيد اين معنا را درك كرد و به اين اسرار راه يافت». سپس همراه آن يكصد نام براى قيامت ذكر مى كند.(1) البته اين نام ها همه در قرآن مجيد نيست، بلكه قسمتى از آنها از احاديث گرفته شده است.(2)