آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

1. همسایگی خوب موجب زياد شدن رزق مى شود؛ امام صادق(ع) فرمودند: «حسن الجوار یزید فى الرزق». 2. موجب آبادى شهرها و زيادى عمر مى شود؛ امام صادق(ع) می فرماید: «حسن الجوار یعمر الديار و يزيد فى الاعمار». 3. يارى كنندگان انسان زياد مى شوند؛ مولى على(ع) فرمودند: «هر که به همسايگان خود نيكى كند كمك كارهاى او زياد مى شود». 4. همسايگان انسان زياد مى شوند؛ امام على(ع) مى فرمايد: «من حسن جواره كثر جيرانه».

ثمرات و فوائد خوب برخورد كردن در همسايگى و مراعات همسايه بسيار است كه به بعضى از آنها اشاره مى كنيم:
1. موجب زيادتى در رزق مى شود؛ امام صادق(عليه السلام) فرمودند: «حُسنُ الجَوَارِ يَزِيدُ فِى الرِّزقِ».(1)
2. موجب آبادى شهر و زيادى عمر مى شود؛ امام صادق(عليه السلام) فرمودند: «حُسنُ الجَوَارِ يُعَمِّرُ الدِّيَارَ وَ يَزِيدُ فِى الاَعمَارِ».(2) آبادى و خرمى شهر در روابط حسنه بين مردم و همسايگان است نه به خرمى فضاهاى سبز و پارك هاى آن، چنانكه خرّمى و احياء مسجد به عبادت است نه پرداختن به ظواهر و در و ديوار و محراب آن، و همچنين هر وقت انسان از دست همسایه راحت بود و در آسايش به سر برد طبعاً از فشارهاى روحى او كاسته شده و موجب طول عمر مى شود و چه بسا در اين روابط حسنه رزق و روزى او نيز افزوده شود.
3. يارى كنندگان و كمك كنندگان انسان زياد مى شوند؛ مولى على(عليه السلام) فرمودند: «مَنْ اَحسَنَ اِلَى جِيرَانِهِ كَثُرَ خَدَمُهُ»(3)؛ (كسى كه به همسايگان خود نيكى كند خدمتكارها و كمك كارهاى او زياد مى شود) و اين مسئله بسيار واضح است و قابل تجربه، كسى كه در محلى خيرخواه و كمك كار همسايگان بود، هر كدام از آنها در وقت گرفتارى به كمك او مى شتابند و اگر تقاضائى داشت با جان و دل انجام مى دهند؛ ولى اگر توجهى به آنها نكرد، عكس العمل آنها نيز بى توجّهى است.
4. همسايگان انسان زياد مى شوند؛ مولى على(عليه السلام) مى فرمايد: «مَنْ حَسُنَ جَوَارُهُ كَثُرَ جِيرَانُهُ»(4)؛ (كسى كه حُسْن جوار داشت و خوب همسايگى كرد، همسايه هاى او زياد مى شود)؛ زيرا خوش برخوردى موجب گرايش افراد به سوي او مى شود و در نتيجه همسايه و دوست بيشترى پيدا مى كند و چه بسا با اين خوش برخوردى، افراد ديگرى كه در آن منطقه نيستند نيز طالب همسايگى او شوند.

پس انسان نه تنها بايد ضرر و زياني به همسايه نزند؛ بلكه بايد به او احسان نيز بكند و بلكه ضرر او را تحمل نمايد و به او دعا كند؛ چنانكه حضرت زهرا(عليها السلام) به نقل امام حسن(عليه السلام) اول به همسايه دعا مى كردند و سپس به خود و اين را موجب سرعت استجابت دعا در حق خود مى دانستند: «اَلجَّارُ ثُمَّ الدَّارُ» و امام سجاد(عليه السلام) نيز در صحيفه سجاديه (دعاى بيست و ششم) براى همسايگان دعائي دارند.(5)