آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این سخن ادعایى بیش نیست و بطلان آن با کمترین دقّت در تاریخ آشکار مى شود. بدن مطهّر پیامبر(ص) در حجره عایشه دفن شد و این بنا در همان قرون اوّل چند بار تجدید بنا شد. عباس و ائمه اهل بیت(ع) در دار عقیل دفن شدند که خانه اى مسقف بوده و جنازه ها را در آن دفن مى کردند. قبر سعد بن معاذ در دار ابن افلح بوده و در زمان عبدالعزیز بن محمد در قرن دوّم روى قبر او قبّه اى وجود داشته است. همچنین، معروف است که هارون الرشید در قرن دوّم براى على(ع) قبّه و بارگاه درست کرد.

قاضى القضات نجد(بلهید) ادعا کرده است که احداث بنا بر قبور در زمان تابعین و از قرن پنجم به بعد صورت گرفته است و پیش از آن، بر قبور بنایى ساخته نمى شده است. او به این وسیله خواسته صحابه و تابعین را از این حرام! مبرّا کرده و احداث بنا بر قبور را بصورت بدعتى که از قرن پنجم پیدا شده جلوه دهد. این سخن ادعایى بیش نیست و بطلان آن با کمترین دقّت در تاریخ آشکار مى شود. شواهدى از تاریخ به وضوح دلالت بر وجود و احداث بناها قبل از قرن پنجم و حتى در همان قرن اول دارد.

1ـ بدن مطهّر پیامبر(صلى الله علیه وآله) در همان ابتدا در حجره عایشه دفن شد و دو خلیفه بعدى نیز در کنار آن حضرت دفن شدند واین بنا در همان قرون اوّل چند بار تجدید بنا شد.

2ـ عباس و ائمه اهل بیت(علیهم السلام) در دار عقیل دفن شدند که خانه اى مسقف بوده و جنازه ها را در آن دفن مى کردند.

3ـ مشابه دار عقیل خانه هاى دیگرى به عنوان مقبره وجود داشته است «سمهودى» تصریح مى کند که: «قبر سعد بن معاذ در دار «ابن افلح» بوده و در زمان عبدالعزیز بن محمد که در قرن دوّم مى زیسته روى قبر او قبّه اى وجود داشته است».

4ـ سه تن از ائمه بقیع یعنى امام زین العابدین و امام باقر و امام صادق(علیهم السلام) در قبه امام حسن(علیه السلام) و عباس در بقیع دفن گردیدند و شهادت تمامى آنها در قرن اول و دوّم واقع شده است.

یعنى امام سجاد(علیه السلام) در سال 59، امام باقر(علیه السلام) در دهه دوّم و شهادت امام صادق(علیه السلام) در سال 148 بوده که هیچ کدام به قرن سوم هم نمى رسد. قبه و بارگاه امام حسن(علیه السلام) و ائمه بقیع(علیهم السلام) خیلى مجلّل بوده و در تاریخ آمده است که تا همین اواخر رواق و صحن داشتند و تا زمان ابن تیمّیة سخنى از حرمت و منع در بین نبوده است!!
بنابر این شواهد فراوان، ادعاى قاضی بلهید، دور از واقعیت است.

5ـ معروف است که هارون الرشید در قرن دوّم براى امیر المؤمنین على(علیه السلام) قبّه و بارگاه درست کرد و این مطلب در عمدة المطالب و غیر آن آمده است.
زیرا قبر آن حضرت تا زمان امام صادق(علیه السلام) مخفى بود و در آن زمان آشکار شد و بر روى آن قبّه و بارگاه درست کردند و حسین بن حجاج، شاعر مشهور (متوفى 391) در مورد قبر و بارگاه آن حضرت(علیه السلام) چنین سروده است:
؛ یا صاحب القبّة البیضا على النجف *** من زار متبرک و استشفى لدیک شفى
(اى صاحب گنبد در نجف، هر کس قبر تو را زیارت کند و نزد آن شفا طلبد شفا مى یابد. بنا براین در قرن چهارم نیز براى قبور ساختمان و بنا و حتى قبه و بارگاه مى ساخته اند).

6ـ خطیب بغدادى در کتاب تاریخ بغداد مى گوید: حضرت امام کاظم(علیه السلام) در مقابر شونیزیه(1) در خارج از قبّه دفن گردید و قبر آن حضرت معروف و محل زیارت است و بر آن قبر بناى عظیمى است که در آن از انواع چراغ ها و ابزارها و فرش هاى گران قیمت به فراوانى وجود دارد، خطیب بغدادى متولد 392 است و اگر در 30 یا 40 سالگى کتابش را نوشته باشد و بگوید: «قبر امام کاظم(علیه السلام) داراى مشهدى عظیم است. همین جمله نشان مى دهد که بناها قبل از آن موجود بوده است، زیرا چنین بناهایى یکباره احداث نمى شود!(2)