آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

طبق روایات، امام على(ع) کتابی داشت که به املاى پیامبر خدا(ص) و نگارش آن حضرت بود و اهل بیت(ع) آن را حفظ کرده بودند، و در آن همه آن چه مردم تا قیامت به آن نیاز دارند، حتى دیه خراش و تازیانه و کمتر از تازیانه بیان شده است.

امام على(علیه السلام) کتاب ویژه اى داشت که به املاى پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) و نگارش آن حضرت بود و اهل بیت(علیهم السلام) آن را حفظ کرده بودند و در موارد متعددى از احادیث و مطالب آن در موضوعات مختلف نقل شده است. شیخ حر عاملى در کتاب حدیثى خود (وسائل)، برخی احادیث آن کتاب را بر حسب ابواب فقهى از طهارت تا دیات آورده است که مى توان به آن مراجعه کرد.
وقتى از امام صادق(علیه السلام) در باره «جامعه» پرسیدند، فرمود: «هر چه مردم به آن نیاز دارند در آن کتاب هست و هیچ موضوعى نیست مگر آن که در آن است. حتى دیه خراش بر بدن.» کتاب على(علیه السلام) سرچشمه احادیث اهل بیت بود و آن را یکى پس از دیگرى به ارث مى بردند و از آن نقل مى کردند و به آن براى پاسخ به سئوال کنندگان استدلال مى نمودند.
امام باقر(علیه السلام) به یکى از اصحابش ـ حُمران بن اعین ـ در حالى که به اتاق بزرگى اشاره مى فرمود، گفت: اى حمران! در این اتاق، نوشته و طومارى است به طول هفتاد ذرع، به خط على(علیه السلام) و املاى پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) اگر ما به حکومت برسیم، بر اساس آن چه خدا نازل کرده است حکم مى کنیم و از آن چه در این نوشته است نمى گذریم. امام صادق(صلى الله علیه وآله)نیز کتاب على(علیه السلام) را این چنین معرفى مى کند:
«کتابى است به طول هفتاد زرع، به املاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و از زبان او و به خطّ على بن ابى طالب(علیه السلام) به خدا سوگند همه آن چه مردم تا قیامت به آن نیاز دارند، حتى دیه خراش و تازیانه و کمتر از تازیانه در آن بیان شده است.»
سلیمان بن خالد گوید: از امام صادق(علیه السلام) شنیدم که مى فرمود:
«نزد ما نوشته اى است به طول هفتاد ذرع، که املاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و به خط على(علیه السلام) است، هیچ حلال و حرامى نیست مگر آن که در آن است، حتى دیه خراش.»
اما باقر(علیه السلام) به یکى از اصحابش فرمود:
«اى جابر! اگر ما از روى رأى و هواى نفس خود با شما چیزى مى گفتیم از هلاک شدگان بودیم. لیکن ما احادیثى به شما مى گوییم که از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) اندوخته ایم.»(1)
امیرالمؤمنین(علیه السلام) به سنت پیامبر(صلى الله علیه وآله) از همه داناتر بود، و چرا نباشد، در حالى که مى فرمود:
«هر گاه از پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) مى پرسیدم، مرا خبر مى داد و هر گاه ساکت مى شدم، او آغاز به سخن مى فرمود.»
از آن کتاب، امامى پس از امام دیگر حدیث نقل مى کرد.
امام حسن مجتبى(علیه السلام) در توصیف کتاب على(علیه السلام) مى فرماید:
«دانش در میان ماست و ما اهل آنیم و همه دانش نزد ما گرد آمده است و هیچ چیز تا قیامت رخ نمى دهد، حتى دیه خراش، مگر آن که نزد ما به املاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و به خطّ على(صلى الله علیه وآله) نوشته شده است.»(2)(3)