آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در آموزه هاى دینى شیعه چنین مطلبى وجود ندارد. بلکه شیعیان به قرآن بیشتر از هرچیزی اهمیّت می دهند و جایگاه آن را محفوظ می دارند، بطوریکه برادران و خواهران و حتی نونهالان به حفظ آن پرداخته و همه ساله در مسابقات بین المللی شرکت می کنند. شیعه در کنار قرآن به خواندن دعا خصوصا به صورت جمعی اهمیّت می دهند. اهل سنّت بخاطر جدایی از اهل بیت(ع) چون دعاهای مأثور با مضامین عالی از اهل بیت(ع) ندارد برایشان این توهم پیش می آید که شیعه به دعا بیشتر از قرآن اهمیّت می دهد.

در آموزه هاى دینى که از ائمه اهل بیت(علیهم السَّلام) به ما رسیده است، چنین مطلبى که باید به دعا بیش از تلاوت قرآن بها داد، وجود ندارد. قرآن، معجزه جاودان و آخرین حلقه از کتب آسمانى است که پیوسته بر تارک اعصار مى درخشد و روایات زیادى در تأکید بر قراءت و حفظ و تلاوت آن با صداى خوش رسیده و در این مورد کتاب هاى ویژه اى به نگارش درآمده است.
کافى است در این مورد به کتاب «قرآن در روایات اهل بیت (علیهم السَّلام)» که در ایران و مصر منتشر شده است، مراجعه کنید. مراجعه به این کتاب، عظمت و اهمیت این کتاب آسمانى را نزد پیشوایان به روشنى ثابت مى کند.
هم اکنون در جمهورى اسلامى ایران، اهتمام فراوانى به حفظ قرآن در میان برادران و خواهران و حتى نونهالان پدید آمده است. تا آنجا که کودکانى در سن 5 سالگى یا کمى بیشتر، حافظ کل قرآن شده و در مسابقات بین المللى برنده جوایز متعددى شده اند و همه ساله در کشور جمهورى اسلامى ایران مسابقات بین المللى برگزار مى شود و با دعوت از داوران بین المللى برگزیدگان رشته هاى حفظ، ترجمه و تفسیر با اعطاى جایزه تشویق مى شوند.
در جمهورى اسلامى شبکه مخصوص تلوزیونی و رادیویی براى قرآن تأسیس شده که 24 ساعته، به صورت هاى مختلف برنامه هاى قرآنى اجرا مى کنند.
توجه ویژه به ادعیه در میان مردم، بیشتر در مورد دعاى کمیل و ندبه است که به صورت دسته جمعى در شب هاى جمعه و صبح جمعه خوانده مى شود و همین سبب شده است که این توهم پیش آید که عنایت به دعا بیش از عنایت به قرآن است.
از آنجا که در میان اهل سنّت چنین ادعیه بلیغ و رسا و سازنده اى کمتر وجود دارد، لذا عنایت آنان به دعا بسیار کم است و همین سبب شده است که عنایت شیعه به دعا چشمگیرتر به نظر آید.
خواندن «دعا» و راز و نیاز با خدا، از والاترین مراتب عبادت و پرستش خدا است که در حق آن گفته شده است: «الدعاء مخّ العبادة»؛(1) (راز و نیاز با خدا، مغز عبادت است).
خلاصه اینکه:
1- شیعیان به قرآن بیشتر از هرچیزی اهمیّت می دهند و جایگاه آن را محفوظ می دارند.
2- در کنار قرآن به خواندن دعا خصوصا به صورت جمعی اهمیّت می دهند.
3- اهل سنّت مثل شیعه دعاهای مأثور با مضامین عالی از اهل بیت ندارد و مراسم دعای جمعی هم ندارد .
در نتیجه توهم پیش می آید که شیعه به دعا بیشتر از قرآن اهمیّت می دهد در حالی که مشکل اصلی در این است که اهل سنّت در اثر جدایی از اهل بیت(علیهم السلام) میراث دعایی قابل اعتماد و عمیق و فرهنگ دعای جمعی هفتگی ندارد.(2)