آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در برخی کتب مثل الغارات و الكامل فى التاريخ آمده است که امام علی(ع) در مورد بُسر ابن ابى ارطاة، از یاران معاویه و قاتل دو کودک عبیدالله بن عباس، فرمود: «خدایا تا عقلش را نگيرى، او را نميران». بعد از مدتی گرفتار وسواس شد و عقلش زايل گشت.

در کتاب الغارات آمده: طبق آنچه به ما رسيده، على(عليه السلام) پيش از رحلتش، بُسر بن ابى ارطاة ـ كه لعنت خدا بر او باد ـ را نفرين كرد و گفت: «خداوندا! به درستى كه بُسر، دينش را به دنيايش فروخت، حرمت هاى تو را پايمال كرد و پيروى بنده اى تبهكار را بر آنچه نزد توست، ترجيح داد. بار الها! تا عقلش را نگيرى، او را نميران!».
پس از رحلت على(عليه السلام)، طولى نكشيد كه بُسر، گرفتار وسواس شد و عقلش زايل گشت. (1)
و نيز در الكامل فى التاريخ آمده است: وقتى امير مؤمنان از قتل آن دو (دو كودك عبيد الله بن عبّاس) باخبر شد، به شدّتْ بى تاب شد و بُسر را نفرين نمود و گفت: «خداوندا! دين و عقلش را بستان!».
اين نفرين على(عليه السلام) مؤثر افتاد و بُسر، عقلش را از دست داد. او همواره شمشير مى چرخاند. وقتى شمشيرش را مى خواست، شمشيرى از چوب برايش مى آوردند و مَشك باد شده اى را در برابرش مى نهادند و او پيوسته بر آن مى زد و همواره بر اين حال بود تا مُرد.(2).(3)