آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن ابى الحدید در رابطه با عبدالله بن زبیر مى گوید: «عبداللّه، همان کسى است که زبیر را به جنگ با على(ع) واداشت و همان کسى است که رفتن به بصره را براى عایشه خوب جلوه داد. او دشنام دهنده و بد دهان بود؛ با بنى هاشم، دشمنى مى نمود و على بن ابى طالب(ع) را لعن مى کرد و دشنام مى گفت».

ابن ابى الحدید در رابطه با عبدالله بن زبیر مى گوید:
«عَبدُاللّهِ هُوَ الَّذی حَمَلَ الزُّبَیرَ عَلَى الحَرِب و هُوَ الَّذی زَیَّنَ لِعائِشَةَ مَسیرَها إلَى الْبَصْرَةِ، وَ کانَ سَبّاباً، فاحِشاً، یُبغِضُ بَنی هاشِم، و یَلعَنُ و یَسُبُّ عَلِىَّ بنَ أبی طالِب(علیه السلام)»؛ (عبداللّه، همان کسى است که زبیر را به جنگ [با على(علیه السلام)] واداشت و همان کسى است که رفتن به بصره را براى عایشه خوب جلوه داد. او دشنام دهنده و بد دهان بود؛ با بنى هاشم، دشمنى مى نمود و على بن ابى طالب(علیه السلام) را لعن مى کرد و دشنام مى گفت).(1)