آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در منابع عامّه روایاتی وجود دارد که دلالت بر جود و بخشندگى امام باقر(ع) دارد. ابن صبّاغ مى گويد: «محمد بن على با وجود علم، فضل، رياست و امامت، اهل جود به خاص و عام بود و مشهور به کرم بر همه بود». اسود بن کثير مى گويد: «نزد امام باقر(ع) از فقر و جفاى برادران شکايت نمودم، حضرت  به غلام خود دستور داد تا کيسه اى که در آن هفتصد درهم بود آورد و فرمود: اين را خرج کن و هر گاه تمام کردى مرا خبر ده». صاعد، غلام کميت مى گويد: «روزى بر محمّد بن على وارد شديم، حضرت به ما هزار دينار و يک لباس داد».

روایاتى در منابع عامّه وجود دارد که دلالت بر بخشندگى و کرامت امام باقر(علیه السلام) مى کند؛ از جمله: اسود بن کثیر مى گوید: نزد محمّد بن على (امام باقر(علیه السلام)) از فقر و جفاى برادران شکایت نمودم. حضرت فرمود: بد برادرى است کسى که تو را در حال بى نیازى رعایت نموده و در حال فقر تو را رها مى نماید. آن گاه به غلام خود دستور داد تا کیسه اى که در آن هفتصد درهم بود آورد و به او فرمود: این را خرج کن و هر گاه تمام کردى مرا خبر ده... .(1)
صاعد، غلام کمیت مى گوید: روزى بر ابى جعفر محمّد بن على وارد شدیم، حضرت به ما هزار دینار و یک لباس داد. کمیت به حضرت عرض کرد: به خدا سوگند! من به جهت دنیا شما را دوست نداشته ام، و اگر دنیا را مى خواستم نزد کسانى مى رفتم که مال در دستان آنان است. و لیکن شما را به جهت آخرت دوست دارم. لباسى را که به اجسام شما اصابت کرده به جهت تبرّک قبول مى کنم، ولى مال را نمى پذیرم. لذا مال را ردّ کرده و لباس را پذیرفت(2).
ابن صبّاغ مالکى مى گوید: «و کان محمّد بن علىّ بن الحسین(علیه السلام) مع ما هو علیه من العلم والفضل والسؤدد والرئاسة والامامة، ظاهر الجود فی الخاصة والعامة، مشهور الکرم فی الکافة، معروفاً بالفضل والاحسان مع کثرة عیاله وتوسط حاله»(3)؛ (محمد بن على بن الحسین(علیه السلام)، با وجود علم و فضل و بزرگوارى و ریاست و امامت، اهل جود به خاص و عام بود. او مشهور به کرم بر همه بود. او باکثرت عیال و متوسط الحال بودن در مال، معروف به فضل و احسان بود).(4)