آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

عاصمى، با اسناد خودش نقل کرده، پيامبر(ص) فرمود: «هر که مى خواهد دانش آدم و فهم نوح و بردبارى ابراهيم و توانمندى موسى را ببيند، على بن ابى طالب را بنگرد». همچنين محمّد بن ابى زکريّاى ثقه، محمّد بن يحياى ثقه و حسين بن محمّد بستى، با اسناد خودشان حديث تشبيه را روايت نموده اند.

عاصمى، نویسنده «زین الفتى بتفسیر سورة هل أتى» در خطبه کتابش مى نویسد:
آنچه روش ما را در ذکر شباهت هاى على با پیامبران، محکم مى کند، حدیثى است که جدّم، احمد بن مهاجر ـ رحمه الله ـ از ابوجعفر رازى (نویسنده ابویحیى بزّاز) از مسلم، از عبیدالله بن موسى عبسى، از ابوعمر اَزْدى، از ابوراشد حبرانى، از ابوالحمراء براى من نقل کرد که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود:
«مَنْ أرادَ أنْ یَنْظُرَ إلى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ إلى نُوح فی فَهْمِهِ وَ إلى إبْراهیمَ فی حِلْمِهِ وَ إلى مُوسى فی بَطْشِهِ، فَلْیَنْظُرْ إلى عَلیِّ بْنِ أبی طالِب»
(هر که مى خواهد دانش آدم و فهم نوح و بردبارى ابراهیم و توانمندى موسى را ببیند، على بن ابى طالب را بنگرد).
همچنین محمّد بن ابى زکریّاى ثقه، از ابوالحسین محمّد بن احمد بن جعفر خورى، از ابوجعفر محمّد بن احمد بن سعید رازى; و نیز استادم، احمد بن محمّد ـ رحمه الله ـ از ابواحمد ابراهیم بن على همدانى، از ابوجعفر رازى، از ابوعبدالله محمّد بن مسلم، از عبیدالله بن موسى عبسى، از ابوعمر ازدى، از ابوراشد حبرانى براى من روایت کرد که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود(1):
«مَنْ أرادَ أنْ یَنْظُرَ إلى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ إلى نُوح فی فَهْمِهِ وَ إلى إبْراهیمَ فی حِلْمِهِ وَ إلى یَحْیَى بْنِ زَکَریَّا فی زُهْدِهِ وَ إلى مُوسَى بْنِ عِمْرانَ فی بَطْشِهِ، فَلْیَنْظُرْ إلى عَلیِّ بْنِ أبی طالِب»
(هر که مى خواهد دانش آدم و فهم نوح و بردبارى ابراهیم و زُهد یحیى بن زکریّا و توانمندى موسى بن عمران را بنگرد، على بن ابى طالب را نظاره کند).
همچنین، محمّد بن یحیاى ثقه، از ابوسهل عصامى، در شهر بلخ و به طریق قرائت، از ابوبکر، ابن طرخان، از محمّد بن مالک بن هانى مکتّب کندى، از احمد بن اسد، از عبیدالله بن موسى، از ابوعمر ازدى، از ابوراشد، از ابوالحمراء نقل مى کند که وى گفت: همراه با پیامبر(صلى الله علیه وآله) نشسته بودیم که على به سوى ما آمد; پس آن حضرت فرمود:
«مَنْ سَرَّهُ أنْ یَنْظُرَ إلى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ إلى نُوح فی فَهْمِهِ وَ إلى إبْراهیمَ فی حِلْمِهِ، فَلْیَنْظُرْ إلى عَلیِّ بْنِ أبی طالِب»
(هر کس نگاه کردن به دانش آدم و فهم نوح و بردبارى ابراهیم،او را شادمان مى کند، به على بن ابى طالب بنگرد).
همچنین، حسین بن محمّد بستى، از عبدالله بن ابى منصور، از محمّد بن بشر، از محمّد بن ادریس حنظلى، از محمّد بن عبدالله بن مثنّاى انصارى، از حمید، از انس چنین نقل مى کند: در حجره اى از حجره هاى مکّه بودیم و از على سخن مى گفتیم که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نزد ما آمد و فرمود:
«أ یُّهَا النَّاسُ، مَنْ أرادَ أنْ یَنْظُرَ إلى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ إلى نُوح فی فَهْمِهِ وَ إلى إبْراهیمَ فی حِلْمِهِ وَ إلى موُسى فی شِدَّتِهِ وَ إلى عیسى فی زَهادَتِهِ وَ إلى مُحَمَّد وَ بهائِهِ وَ إلى جَبْرَئیلَ وَ أمانَتِهِ وَ إلَى الْکَوْکَبِ الدُّرِّیِّ وَ الشَّمْسِ الضَّحیِّ وَ الْقَمَرِ الْمـُضیِّ، فَلْیَتَطاوَلْ وَ لْیَنْظُرْ إلى هذَا الرَّجُلِ»
(اى مردم، هر که مى خواهد دانش آدم و فهم نوح و بردبارى ابراهیم و صلابت موسى و زُهد عیسى و محمد و جمال او و جبرئیل و امانتدارى او و ستاره درخشان و خورشید تابان و ماه نور افشان را ببیند، سر را بلند کند و به این مرد بنگرد).
آنگاه به على بن ابى طالب اشاره کرد(2).(3)