آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حافظ گنجى شافعى مى نویسد: ابوالحسن بن مقیّر بغدادى، از مبارک بن حسن شهرزورى براى ما روایت کرد که ابوالقاسم، ابن بسرى، از ابوعبدالله عکبرى و او از احمد بن باغندى، و او از پدرش و پدر او از مسعر بن یحیى نهدى و او از شریک، و او از ابن اسحاق و او از پدرش و پدرش از ابن عبّاس، نقل کرد که: روزى رسول خدا(ص) در میان گروهى از اصحابش نشسته بود که على وارد شد. چون چشمان پیامبر(ص) به على افتاد، فرمود: «هر که مى خواهد دانش آدم، و حکمت نوح، و بردبارى ابراهیم را ببیند، على بن ابى طالب را بنگرد».

حافظ گنجى شافعى در «کفایة الطالب»، بابى در تشبیه على بن ابى طالب به آدم در دانشش و به نوح در حکمتش و به ابراهیم خلیل الرحمن در بردبارى اش، دارد، وى در این باب مى نویسد:
ابوالحسن بن مقیّر بغدادى در سال 634، در دمشق، از مبارک بن حسن شهرزورى براى ما روایت کرد که ابوالقاسم، ابن بسرى، از ابوعبدالله عکبرى و او از احمد بن باغندى، و او از پدرش و پدر او از مسعر بن یحیى نهدى و او از شریک، و او از ابن اسحاق و او از پدرش و پدرش از ابن عبّاس، نقل کرد که: روزى رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در میان گروهى از اصحابش نشسته بود که على وارد شد. چون چشمان پیامبر(صلى الله علیه وآله) به على افتاد، فرمود: «مَنْ أرادَ أنْ یَنْظُرَ إلى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ إلى نُوح فی حِکْمَتِهِ وَ إلى إ بْراهیمَ فی حِلْمِهِ، فَلْیَنْظُرْ إلى عَلیِّ بْنِ أبی طالِب».(1)
هر که مى خواهد دانش آدم، و حکمت نوح، و بردبارى ابراهیم را ببیند، على بن ابى طالب را بنگرد.(2)