آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

نمایندگان نجران از پیامبر(ص) درخواست کردند مقدار مالیات سالانه آنان در نامه ای نوشته شود و امنیت منطقه نجران از طرف پیامبر(ص) تضمین گردد. پیامبر در عهدنامه ای که در اوج عدالت و دادگستری و نشانه جاویدان رفتار عادلانه با اقلیت هاست، مالیاتی متعارف و معادل خمس و زکاتی که از مسلمانان گرفته می شد مقرر نمود و اعلام نمود که جان و مال و سرزمین ها و معابد اهالی نجران مشروط به خودداری از رباخواری محترم است.

این صلحنامه که به طور اجمال آن را در اینجا می آوریم از ملاطفت و عدالت و دادگسترى رهبرى عالیقدر اسلام حکایت دارد که حکومت اسلامى ایشان مانند دولتهاى زورمند جهان نبوده که از ضعف و بیچارگى طرف مقابل سوء استفاده کند و مالیات هاى سنگین را بر آنها تحمیل نماید، بلکه در تمام لحظات روح مسالمت آمیز دادگرى و اصول انسانى را در نظر گرفته گام از آن فراتر ننهاد.
هیئت نمایندگى نجران از پیامبر(صلی الله علیه وآله) درخواست کردند، که مقدار مالیات سالانه آنان در نامه نوشته شود و در آن نامه امنیت منطقه ى نجران از طرف پیامبر(صلی الله علیه وآله) تضمین گردد، امیرمؤمنان به فرمان پیامبر نامه ى زیر را نوشت:
«به نام خداوند بخشنده ى مهربان، این نامه اى است از محمّد رسول خدا به ملّت نجران وحومه ى آن، حکم و داورى محمّد در باره ى تمام املاک وثروت ملّت نجران این شد، که اهالى نجران هر سال دو هزار لباس که قیمت هر یک از چهل درهم تجاوز نکند به حکومت اسلامى بپردازند وآنان مى توانند نیمى از آن را در ماه صفر و نیم دیگر را در ماه رجب پرداخت کنند و هرگاه از ناحیه ى «یمن» آتش جنگ شعله ور گشت باید ملّت نجران به عنوان همکارى با دولت اسلامى، سى زره، سى اسب، سى شتر، به عنوان عاریت مضمونه در اختیار ارتش اسلام بگذارند و پذیرایى نمایندگان پیامبر(صلی الله علیه وآله) در سرزمین نجران به مدّت یک ماه ، به عهده آنان است. و هر موقع نماینده اى از ناحیه ى وى به سوى آنان آمد، باید از او پذیرایى نمایند و جان و مال و سرزمینها و معابد ملّت نجران در امان خدا ورسول او است مشروط بر این که از همین حالا از هر نوع رباخوارى خوددارى کنند و در غیر این صورت ذمّه محمّد از آنان برى بوده و تعهدى در برابر آنان نخواهد داشت».(1)
این نامه روى پوست سرخى نوشته شد و دو نفر از یاران پیامبر به عنوان گواه زیر آن را امضاء نمودند و سرانجام پیامبر (صلی الله علیه وآله) نامه را مهر نمود و به سران هیئت داد.
آنچه از این نامه بر می آید این است که پیامبر رفتارهای عادلانه با اقلیتها داشته و مالیاتی که از آنها می گرفت مالیاتی متعارف بوده که معادل با عناوین مختلف مثل زکات، خمس، و... از مسلمانان گرفته می شد. (2)