آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بعد از بیعت اعضای شورای شش نفره با عثمان، حضرت علی همچنان با عثمان بیعت نکرده بود. عبدالرحمن بن عوف حضرت علی را در صورت اصرار بر بیعت نکردن به مرگ تهدید کرد. به خاطر همین در شرح نهج البلاغه می خوانیم که حضرت علی فرمود: از سر نا خشنودی و کراهت، بیعت کردم.

در کتاب أنساب الاشراف نقل شده: پس از بیعت عبد الرحمان بن عوف و سایر اعضاى شورا با عثمان، على(علیه السلام) همچنان ایستاده بود و بیعت نمى کرد. عبد الرحمان بن عوف به علی(علیه السلام) گفت: «بیعت کن، و گرنه گردنت را خواهم زد». علی(علیه السلام) از خانه بیرون آمد و اصحاب شورا از پى او آمدند و گفتند: بیعت کن، و گرنه با تو مى جنگیم .(1)
ابن قتیبه در کتاب امامت وسیاست می نویسد: عبد الرحمان پس از بیعت با عثمان به سوى مسجد رفت و پس از حمد و ستایش پروردگار چنین گفت: من در کار مردم اندیشه کردم، آنان در مورد عثمان اتفاق دارند، و على راهى دیگر ندارد مگر شمشیر، چرا که عمر فرمان داده: هر آن کس که مخالفت کند، گردنش زده شود. (2)
در کتاب شرح نهج البلاغه چنین است که علی(علیه السلام) فرمود: من از سر نا خشنودی وکراهت، بیعت کردم.(3) .(4)