آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

کلینی با سند صحیح از امام باقر(ع) روایت می کند که پیامبر برای تفسیر ولایت حضرت علی نگران بود اما خداوند با نازل کردن آیه 67 سوره مائده، آشکار کردن ولایت آن حضرت را به پیامبر ابلاغ نمود.

کلینى(رحمه الله) با سند صحیح از زراره، فُضیل بن یسار، بکیر بن اعین، محمد بن مسلم، برید بن معاویه و ابى الجارود، همگى از امام باقر(علیه السلام) چنین نقل مى کنند: «خداوند، پیامبرش را به ولایت على(علیه السلام) فرمان داد و بر او چنین نازل کرد: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَهُمْ راکِعُونَ».(1) خداوند ولایت اولى الامر را واجب کرد، آنان نمى دانستند این ولایت چیست، پس خداوند به محمد(صلى الله علیه وآله) فرمان داد ولایت را براى آنان تفسیر کند همان گونه که احکام نماز و زکات و روزه و حجّ را تفسیر مى کند. چون این فرمان رسید، حضرت دلتنگ شده ونگران بود، نکند مردم از دینشان برگشته و او را تکذیب کنند. حضرت به پروردگارش رجوع کرد. پس خداوند چنین وحى فرستاد: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ».(2) سپس آن حضرت به فرمان خدا امر ولایت را آشکار ساخت و به معرفى ولایت على(علیه السلام) در روز غدیر خم پرداخت... و به مردم فرمان داد تا حاضران به غایبان اطلاع دهند....»(3)،(4)