آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

وقایع تاریخی از برخورد خلیفه دوم در مواجهه با پرسش های قرآنی مردم نقل شده که قدر مشترک آنها تندی و خشونت خلیفه و حتی توسل به تازیانه در برابر طرح چنین پرسش هایی است.
به عنوان نمونه: از «أنس» نقل شده است: «عمر بن خطّاب» «صبیغ کوفى» را به سبب سؤال پیرامون حرفى از قرآن به اندازه اى تازیانه زد که پشتش خونین شد.
 

از «أنس» نقل شده است: «عمر بن خطّاب» «صبیغ کوفى» را به سبب سؤال پیرامون حرفى از قرآن به اندازه اى تازیانه زد که پشتش خونین شد .
و از «زهرى» نقل شده است: «عمر، صبیغ را به خاطر این که از حروف قرآن زیاد سؤال مى کرد به اندازه اى تازیانه زد که خون از پشتش جارى شد»(1).
همچنین «غزالى» در «إحیاء العلوم»(2) مى گوید : «عمر کسى است که راه بحث و جدال و کلام را بست، و صبیغ را که از او درباره تعارض دو آیه از قرآن پرسید تازیانه زد و از خود دور ساخت و به مردم نیز دستور داد به او نزدیک نشوند».
و نیز عبد الرحمن بن یزید مى گوید: مردى از عمر درباره آیه: «وَفَاکِهَةً وَأَبّاً» پرسید ، و چون دید در این باره سخن مى گویند با شلاّق به سوى آنان رفت(3) .
و نیز ابن عباس مى گوید: «مکثْتُ سنة وأنا اُرید أن أسأل عمر بن الخطّاب رضوان الله علیه عن آیة فلا أستطیع أن أسأله هیبةً»(4)؛ (یک سال بود که قصد داشتم از عمر بن خطّاب رضوان الله علیه درباره آیه اى سؤال کنم ، ولى از ترس نمى توانستم بپرسم) .(5)