آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دو روایت درباره توسل به صالحین که مورد پذیرش اهل سنت است: اولی روایت نبوی مبنی بر توصیه به خواندن دعایی مشتمل بر توسل به بندگان صالح خدا، و دومی توسل عمر بن الخطاب به عباس عموی پیامبر و توصیه مردم مبنی بر توسل به او برای بارش باران.

 1ـ ابو سعید خدرى از رسول خدا روایت نموده که فرمود: کسى که خارج شده از خانه خود و به سوى نماز بگوید: «اللهَّم اِنى اسئلک بحق السائلین علیک و بحق ممشاى هذا...»(1)؛ این دعا توسل به صالحین است که جمله «بحق السائلین علیک» بر آن دلالت دارد زیرا سوال کنندگان درگاه الهى از بندگان صالح خدایند که در این دعا خدا را به حق آنها مى خوانیم؛ و منظور از حقّى که بندگان خدا دارند، یک حقّ ذاتى و الزام آور بر خدا نیست زیرا چنین حقى را هیچ کس بر خدا ندارد بلکه مقصود حقى است که خداوند به آنها عطا فرموده و آنها را صاحب حق قرار داده نظیر آن چه را که در مورد مؤمنین فرموده است: «و کان حقّاً علینا نصر المومنین» این همان مقام و منزلتى است که خداوند به بندگان صالح خود عطا فرموده است .
2ـ توسل عمر بن خطاب به عباس عموى پیامبر(صلى الله علیه وآله) هنگامى که عمر به وسیله عباس عموى پیامبر(صلى الله علیه وآله) طلب باران نمود گفت: «اى مردم! پیامبر خدا به عباس به دیده پدرى مى نگریست پس به او اقتداکنید و توسل جویید و او را وسیله خود قرار دهید».
اين دو مورد از موارد توسل به صالحين است كه در روايات به آن اشاره شده است. ابن تیمیه در رساله زیارة القبور مى گوید:
«در دو روایت صحیح است که عمر بن خطاب طلب باران نمود به وسیله عباس پس دعا کرد و گفت: بارالها! ما بودیم که هرگاه خشک سالى به ما رو مى آورد به پیامبرمان متوسل مى شدیم پس سیراب مى شدیم و اکنون به عموى پغمبرمان متوسل مى شویم ما را سیراب کن، پس سیراب شدند.(2)، (3)