آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن تیمیه نه تنها حدیث مؤاخات و برادری میان حضرت رسول و امام علی را جعلی می داند بلکه حتی ایجاد پیوند برادری میان مهاجرین با یکدیگر و انصار با یکدیگر توسط پیامبر را نفی می کند. باید گفت باطل دانستن چنین حدیثی که نزد همه مسلمانان ثابت و قطعی است و به شهادت محدثان و تاریخ نویسان یک بار پیش از هجرت و یک بار پس از هجرت صورت گرفته و در هر دو بار پیامبر(ص) علی(ع) را به برادری گرفت، نشان دهنده نهایت جهل ابن تیمه به سیره و حدیث است.

ابن تیمیه مى گوید:
امّا حدیث مؤاخات یعنى پیوند برادرى میان پیامبر و على، باطل و جعلى است؛ زیرا پیامبر نه کسى را به برادرى خود برگزید، و نه میان مهاجران با یکدیگر، و نه میان انصار با یکدیگر عقد برادرى بست، بلکه آنچه مسلّم است، عقد برادرى میان مهاجران و انصار است؛ مانند عقد برادرى میان سعد بن ربیع و عبدالرحمن بن عوف، و میان سلمان فارسى و ابو درداء؛ چنانکه در روایتى صحیح ثابت شده است.(1)
در پاسخ مى گوییم: باطل دانستن حدیث برادرى که میان همه مسلمانان بدون استثنا ثابت و قطعى مى باشد یا نشان دهنده نهایت جهل او به حدیث و سیره است، و یا به جهتِ نهایت کینه و دشمنى او با امیرمؤمنان(علیه السلام) است که راهى جز انکار فضایل و برترى هاى آن حضرت براى او باقى نگذاشته است. گویا با خود عهد بسته و قسم خورده است که همه فضایل او را یا انکار و یا تضعیف کند، هر چند با ادّعایى پوچ و بى دلیل.
طبق روایات محدثان و تاریخ نویسان ماجراى برادرى دو بار انجام گرفته است:
1 ـ میان اصحاب پیش از هجرت.
2 ـ میان مهاجران و انصار پس از هجرت.
و در هر دو بار، پیامبر(صلى الله علیه وآله) با على(علیه السلام) پیوند برادرى بست.
سخن آتشین ابن حجر عسقلانى در «فتح الباری»(2) براى خاکستر کردن افکار پوشالى او بس است. وى در آنجا پس از یادآورى هر دو مورد عقد برادرى و برخى از احادیث آن مى گوید:
«ابن تیمیّه در کتاب ردّ بر ابن مطهّر رافضى (علاّمه حلّى)(3)، ایجاد پیوند برادرى میان مهاجران به ویژه میان پیامبر و على را منکر شده و مى گوید: حکمتِ ایجاد برادرى آن است که برخى از آنان به برخى دیگر کمک کنند و دل هایشان به هم نزدیک شود، بنابراین عقد برادرى پیامبر با کسى یا مهاجرى با مهاجر دیگر بیهوده است. لکن این کلام ابن تیمیّه ردّ نص به وسیله قیاس، و غافل کردن دیگران از حکمت و مصلحت پیوند برادرى است، به خاطر اینکه بعضى از مهاجران از جهت مال و عشیره و نیرو از بعض دیگر تواناتر بودند، بنابراین پیامبر میان قوى و ضعیف عقد برادرى بست تا میان آنها رفاقت و دوستى برقرار شده و افراد ناتوان از افراد توانمند بهرمند گردند.
و با توجّه به این واقعیّت بود که میان خود و على پیوند برادرى بست؛ زیرا او از کودکى پیوسته با پیامبر بوده و به دست آن حضرت پرورش یافته بود».(4)
ضمن اینکه غیر از علی(علیه السلام) کسی شایستگی این منصب را ندارد و برخلاف گفته ابن تیمیه آنچه مسلم است و روایات زیادی به آن تصریح کرده برادری میان پیامبر(صلى الله علیه وآله) و على(علیه السلام) می باشد.